ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το προηγούμενο καλοκαίρι χώρισα με τη κοπέλα μου (τα είχαμε αρκετά χρόνια, μην καρφωθώ κιόλας γιατί διαβάζει Lifo) καθώς ήμασταν και οι δύο πιεσμένοι, ξεσπούσαμε ο ένας στον άλλο και γενικά είχαμε εξαντληθεί συναισθηματικά κυρίως για εξωτερικούς λόγους (επαγγελματικά, οικογενειακά κτλ). Μετά από 4 μήνες χωρίς επικοινωνία μου έστειλε για τα γενέθλιά μου ευχές και το βρήκα αφορμή για να ξεκινήσουμε να μιλάμε πάλι καθώς είχα αρχίσει να θέλω να ξαναδοκιμάσουμε. Έτσι, αν και εκείνη είχε σχέση μου ζήτησε να μείνω σπίτι της λίγες μέρες και δέχτηκα (κάκιστα έπραξα, αλλά τι να κάνω που θα έχανα τον ύπνο μου και θα ήμουν σαν λιοντάρι στο κλουβί αν δεν το έκανα...). Όπως ήταν αναμενόμενο (ελπίζω), ένιωσε άσχημα όταν ήρθε η ώρα να φύγω για ότι είχε γίνει και μου ζήτησε να μην επαναληφθεί αλλά να κρατήσουμε επαφή.Τον Αύγουστο όμως, δεν άντεξα άλλο αυτή την κατάσταση καθώς δεν μπορούσα να προχωρήσω σε άλλη σχέση και οι προσπάθειες επανασύνδεσης μου έπεφταν στο κενό. Έτσι, της ζήτησα να διακόψουμε. Το θέμα είναι ότι πέρασε ένας χρόνος και κάτι και όποια άλλη προσπάθειά μου να κάνω κάποια σοβαρή σχέση ήταν παταγώδης αποτυχία (κυρίως λόγω του ότι δεν με γέμιζε καμία σαν εκείνη, την σκεφτόμουν και μου έλειπε η σχέση μας). Δεν μπορώ να προχωρήσω και φοβάμαι ότι δεν θα μου περάσει ούτε γρήγορα, ούτε εύκολα.Είμαι μετέωρος. Τι να κάνω?Συν ότι ο Τσίπρας με απογοήτευσε με την διακυβέρνησή του μετά το δημοψήφισμα (θα το τρώγαμε ούτως ή άλλως)και δεν ξέρω αν θα του το σκάσω ή όχι στις επόμενες. Στεναχώρια παντού ρε παιδιά.