ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ενα συνηθισμενο μεσημερι,που γυρνας απο τον κλασσικο ελληνικο καφε με φιλους σε καποιο μερος που εχει κοσμο ετσι ωστε να ξεγαλας λιγο τον ευατο σου,μπας κ ξεχαστεις.Ξεκινας σε λιγο καιρο την δουλεια που δεν σου πολυαρεσει,ετοιμαζεσαι για την ρουτινα του χειμωνα ξανα,προετοιμασια με την ομαδα κ αντε να δουμε τι θα γινει κ φετος.Αισθηματικα zero,κατι πηγε να γινει μεσω καλοκαιρινης γνωριμιας κλασσικα,σε βαλαν στο τρυπακι οτι μπορει αλλα σε μικρο διαστημα εγινε η κωλοτουμπα σχετικα γρηγορα.Κ πιανεις τον ευατο σου να μην ξερει τι να πολυκανει,οι φιλοι (οι περισσοτεροι) μετα τον καφε εχουν δουλειες οπως παντα κ φτανεις ακομα να ρωτας κ απλους γνωστους αν εχουν το χρονο το βραδακι για καμια μπυρα,προφανως κ αυτοι οχι.Υπαρχουν στιγμες που λες να παρω μια τσαντα στην πλατη κ να εξαφανιστω ειλικρινα,να παω καπου να μην με ξερει κανεις κ να μην ξερω κανενα.Δεν παλευεται αλλο σε αυτη την χωρα αρχιζω κ συνειδητοποιω με ολα αυτα που γινονται.Λιγες οι επιλογες,κ αυτες ειναι π κανεις τον σταυρο σου κ λες ευχαριστω,καποιοι θα πουν εισαι κ αχαριστος,υπαρχει κοσμος που δεν δουλευει καν,αλλα για μενα κ δουλεια που δεν σου αρεσει εισαι πανω κατω στο ιδιο μοτιβο,οταν την κανεις για χρονια βεβαια.Κουραστηκα με την ολη δυστυχια τριγυρω,ισως ειμαι υπερβολικος,ισως να αρχιζει να με παιρνει κ μενα η μπαλα..Υ.γ Απαισιοδοξια πολυ θα πεις,αλλα δεν ειμαι κ ο μονος που το βλεπει,οπου σταθεις κ βρεθεις κ συζητησεις με καποιον σπανια θα τον δεις να χαμογελα για την ζωη του παρα για κατι αλλο.Δεν τον αδικω ομως,ποιος μπορει να το κανει αυτο..?