ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο παππους μου μετα απο 5 χημειοθεραπειες σε 4 χρονια πεθανε πριν 4 μηνες. Ναι ηταν παππους, ναι ηταν μεγαλος, ναι εζησε, ναι καποια στιγμη θα γινοταν. ΟΜΩΣ, η τελευταια χημειοθεραπεια του προκαλεσε ταρακουλο. Εγινε τον Δεκεμβριο κοντα. Ολες οι χημειοθεραπειες διαρκουσαν 45' κοντα. Η τελευταια μολις ενα τεταρτο. Με το που βγηκε, τον ειδα σε αθλια κατασταση γιατι φυσικα και θα ημουν εκει αν και ειμαι μικρη για να μπλεκομαι(ειμαι 17). Τον επιασε κατι σαν κριση, ΑΛΛΕΡΓΙΚΟ ΣΟΚ μας το παρουσιασαν. Εκανε κατι πυρετους τις πρωτες μερες. Τελος παντων "συνηλθε" μεσα στη βδομαδα. Δεν ειχε ορεξη βεβαια. Γυρισε σπιτι, τον ποναγε το συκωτι και ειχε φουσκωματα. Πηγαμε διακοπες τα Χριστουγεννα και για πρωτοχρονια στο χωριο. Δεν ειχε διαθεση, δεν ηταν καλα, ελεγε συνεχεια μα συνεχεια οτι ειχε φουσκωμα στην κοιλια. Εγω του διαβαζα τις παρενεργειες απο το χαπι της ηπατιτιδας οπου ελεγαν για φουσκωμα. Τον καθησυχασα τοτε.. Υστερα φυγαμε. Σταματησε να τρωει αποτομα. Ενα αυγο μονο την μερα κ νερο. Φουσκωνε η κοιλια του συνεχως και προκαλεσε ανησυχια. Τελος παντων μας ελεγε η γιαγια στο τηλεφωνο οτι δεν τρωει, αδυνατισε λιγακι, οχι πολυ. Περασε ο καιρος με τηλεφωνα κ ερωτησεις τυπου "εφαγε; κατουρησε; κοιμαται τωρα;" ..Η απαντηση καταλαβαινετε ηταν αρνητικη. Σταματησε να τρωει, να περπαταει, ακολουθησε η απωλεια βαρους και ολα τα συναφη. Ερχεται η στιγμη να παμε χωριο ενα σ/κ και φτανουμε λοιπον. Το θεαμα που ειδα με εκανε να καταρρευσω. Ενας λεβεντης αντρας με μαυρο μαλλι μεχρι τα 79 του που πεθανε, ηταν ξαπλα σαν κατακοιτος. Δεν μιλουσε, δεν ετρωγε, ξεχωριζαν τα κοκκαλα. Κατερρευσα. Πεθανα μεσα μου. Ενιωθα κενο. Τιποτε αλλο.Τον περιποιηθηκα παρ'ολα αυτα για να ξεκουρασω την γιαγια μου. Περνανε ξανα οι μερες και ξαναφευγουμε απο το χωριο. Ερχεται το Πασχα, ξαναπαμε και αυτο που ειδα ηταν πολυ χειροτερο απο το προηγουμενο. κοκκαλα μονο και μαλλια.. Σαν μωρο τον ειχαμε. Τον περιποιομουν εγω κατ'αποκλειστικοτητα(λογω καποιας αδυναμιας