ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχ, θελω να νε βοηθησετε μιπως και βαλω επιτελους τις σκεψεις μου σε μια ταξη. Θα ειμαι απολυτα ειλικρινης μαζι σας. Ειμαι μια κοπελα που μολις τελειωσα το γυμνασιο. Το λοιπον, εκει γνωρισα ενα υπεροχο ανθρωπο, την αγαπημενη μου καθηγητρια, την καλυτερη που ειχα εως τωρα. Αρχισα τη θαυμαζα παρα πολυ, για τις αποψεις τις, για το γεγονος οτι παντα μας συμβουλευε και μας βοηθουμε. Μια γυναικα, πολυ ευγενικη και ευχαριστη. Ολοι οι μαθητες της την αγαπουσαν γιατι ηταν ενας ανθρωπος ομορφος με ολη τη σημασια της λεξης, δηλαδη και μεσα και εξω. Εγω ομως τημ αγαπουσα και τη θαυμαζα λιγο παραπανω. Ωσπου καποια στιγμη ενιωσα κατι παραξενο.. κατι σαν ερωτα που δεν μπορω να το περιγραψω. Ακομη και τωρα , μετα απο τοσους μηνες που τελειωσε το γυμνασιο δεν μπορω να το ξεκαθαρισω. Δεν ενιωθα πως μου αρεσε, οπως μου συμβαινει με τα αγορια. ..ισως απλα να ειναι και υπερβολικη αγαπη. Αγαπη στο μεγιστο βαθμος της. Τι να πω, δεν ξερω..