ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, σοβαρά τώρα, πρέπει επιτέλους να πάρω απόφαση να ξεκινήσω volley. Παιδιά αλήθεια το λατρεύω, ανέκαθεν λάτρευα τα ομαδικά παιχνίδια και γυμνάζεσαι και ταυτόχρονα είναι και διασκεδαστικά. Αλλά λόγω ανεργίας και διάφορων άλλων συνθηκών πάντα το ανεβαλα, γιατί υποτίθεται ψάχνουμε για δουλειά και όχι να παίζουμε μπάλα. Βέβαια θα μου πεις, όσο θα έπαιζα μπορει και να έβρισκα μία δουλειά, αν ήταν να βρεθεί. Σωστά! Τέλος πάντων, άλλο με προβληματίζει τώρα. Η ηλικία μου. Είμαι 27 (1.65) και θα ήθελα να μπω σε ομάδα, με ενήλικα άτομα φυσικά. Ξέρω ότι υπάρχουν και οι ερασιτεχνικές ομάδες ενηλίκων, παρόλα αυτά δεν το έχω ψάξει περαιτέρω. Αυτό που θέλω όμως εγώ, είναι να ξεκινησω να παίζω σε κανονικούς αγώνες και όχι απλά φιλικούς. Να ενταχθώ δηλαδή σε κάποια ομάδα (προφανώς επαγγελματική, αλλά δεν χρειάζεται να είναι και στην Α κατηγορία, αυτό θα εξαρτηθεί κιόλας και από το πόσο καλή είμαι, το αν θα με ζητήσουν κτλ κτλ). Βέβαια, ξέρω ότι θα χρειαστώ και κάποιο χρονικό διάστημα μετά απο καμιά 10αριά χρόνια αποχής του αθληματος, έχω χάσει και τη φόρμα μου έχω πάρει και μερικά κιλάκια (65 από 55 τότε, γιατί να μην ξαναγίνω όπως ήμουνα παλιά;), αλλά πιστεύω πως αν ξεκινήσω την εξάσκηση με λίγη υπομονή και θέληση θα την ξαναβρώ γρήγορα. Σίγουρα δεν θα είμαι αυτή που ήμουν αλλά τι μπορώ να κάνω γι αυτό; Τίποτα. Θέλω γνώμες. Ευχαριστώ!ΥΓ: Έχω μετανιώσει τόσο πολύ που δεν ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά σε μικρότερη ηλικία. Τότε δεν το έβλεπα σοβαρα, παρά μόνο για χαβαλέ. Αλλά αν μου δίνανε την ευκαιρία οι γονείς να το προχωρήσω θα το έκανα απλά δεν με ενθουσίαζαν, ακόμα και όταν τους έλεγα ότι θέλω να ξεκινήσω, γιατί θεωρούν πως η μπάλα είναι για μικρά παιδιά. Ακόμα και τώρα αν με δουν να παίζω όλο και κάποιο σχόλιο θα μου κάνουν για την ηλικία. Και κάπως έτσι, κάποιες φορές ρίχνω το φταίξιμο στους γονείς μου και περισσότερο στην μητέρα μου γιατί πάντα μας κρατούσε πίσω ακόμα και όταν ήμασταν μικρά παιδιά.