ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεσσαλονίκη . 03:52. Βρέχει. Δεν ξέρω πώς αλλά ξαφνικά ήρθες στο μυαλό μου. Γίνεται συχνά αυτό τελευταία. Μάλλον μου λείπεις. Και είπα να ακούσω 2-3 τραγουδάκια μας που δεν ακούω ποτέ και τα αποφεύγω πάντα. Μας αγαπούσα μαζί. Γελούσαμε, με πείραζες όταν ήθελα να φάω αργά το βράδυ, σου την έλεγα που μόλις ξυπνούσαμε άκουγες τα νέα του ΠΑΟΚ στο ραδιόφωνο, μαγειρεύαμε μαζί, πίναμε τα ποτάκια μας μαζί ακούγοντας όλες τις μουσικές που είχες να προτείνεις, κοιμόμασταν αγκαλιά κι ας σε πέθαινε το χέρι σου το πρωί. Μας αγαπούσα . Και μου λείπουμε. Ξέρω ότι δε θα είναι ποτέ το ίδιο, ξέρω ότι πέρασαν χρόνια κι όλα είναι αλλιώς. Είμαι καλά αλλά ποτέ τόσο καλά όσο παλιά, μαζί σου. Κανείς δεν το ξέρει. Ούτε κι εσύ . Ποτέ δεν κατάλαβες. Πάντα θα μου λείπουμε κι ας μαλώναμε σαν τα μωρά. Πάντα θα μου λείπεις. Καληνύχτα.