ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με ενοχλούν τα άτομα που δεν ακούνε τον συνομιλητή τους.Που δεν αντιμετωπίζουνε τον συνομιλητή τους ως έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορούνε να ανταλάξουνε γνώσεις/πληροφορίες/εμπεριές αλλά σαν κοινό.Που όταν καταφέρει κι αρθρώσει κουβέντα ο άλλος, γνέφουνε απότομα και βιαστικά, όχι επειδή συμφωνούνε με ενθουσιασμό κι εγκαρδιότητα αλλά επειδή έχουν την ακατάσχετη επιθυμία να συνεχίσουνε να μιλούνε. Που έχουν μια έκφραση "ναι ναι αρκετά όμως, σειρά μου τώρα, δεν νιώθω ότι είπα όσα θέλω". Αυτήν με τα σφιγγμένα χείλη και τον προτεταμένο λαιμό.Που ενσωματώνουνε στον λόγο τους θεατρικά στοιχεία, μεγάλες χειρονομίες με τα χέρια, κινήσεις του κεφαλιού. Που θίγονται/ενθουσιάζονται/συνοφρυώνονται μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.Που απαντούνε σε κάποια ερώτηση σουΠου κάνουν ερωτημάτα μόνο και μόνο για να τα απαντήσουνε μόνοι τους αφού δώσουν την ευκαιρία στον συνομιλητή τους να πάρει ανάσα, καθώς νομίζει πως πράγματι τον ρωτάει.Που μπορεί να σου πετάξουν σε κάποια φάση "λέγε ρε τα δικά σου" μόνο για να σε διακόψουν στην 2η πρόταση σου για να σου πουν "αααα δεν σου είπα τι έγινε χθες!!" ή που θα σου πουν την δική τους εμπειρία πάνω στο ζήτημα στο οποίο αναφέρθηκες.Που αφού ολοκληρώσουν την διακοπή τους, δεν θα σου πουν να συνεχίσεις, θα σε κοιτάξουν για λίγο, ενδέχεται να αισθανθούν κι αμηχανία, και θα βρούνε με τι άλλο να συνεχίσουν τον μονόλογο τους.Που μιλάνε στο τηλέφωνο δυνατά. Που κάνουν γκριμάτσες-σχόλια για την συζήτηση που έχουν παράλληλα με αυτήν. Και το πρόβλημα, δεν είναι η εκφραστικότητα τους, αλλά το γεγονός πως δεν μπορείς να συνδεθείς με τα συναισθήματα του καθώς δεν έχεις την παραμικρή ιδεά του τι μπορεί να συζητάει και γιατί μπορει΄να αντιδράει έτσι.Που δεν αντιλαμβάνονται καθόλου αν βαριέσαι τον ατελείωτο μονόλογο τους. Που δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται καθόλου για το γεγονός πως πως μπορεί να βιάζεσαι/κατουριέσαι/νυστάζεις/έχεις θανάσιμο τραύμα από βέλος.Που δεν έχουν την δυνατότητα να αποκωδικοποιήσουν ούτε στο ελάχιστο την γλώσσα του σώματος σου.Που στερούνται κάθε ίχνος συναισθηματικής νοημοσύνης.Άλλα, έτσι κι αλλιώς, η ενσυναίσθηση, δεν είναι αυτό που τα ενδιαφέρει τα άτομα αυτά. Ούτε από αυτά, ούτε προς αυτά.Δεν θέλουν να τους καταλάβεις, θέλουν να τους ακούς.Επίσης, που όταν παρακολουθούνε κάποια αυθεντία να μιλάνε, πχ σε κάποιο σεμινάριο, γνέφουν καταφατικά σε κάθε τι που λέει, σαν να του δίνουν την σιωπηλή τους έγκριση. Ή που απαντάνε στα ρητορικά ερωτήματα του. Ή που μιλάνε και παράλληλα μαζί του.Που μοναδικό κριτήριο για τα άτομα που επιλέγουν να κοινωνικοποιηθούν είναι το πόσο καλοί ακροατές είναι.Αποκλειστικά αυτό.Που μπορεί να σου πετάξουν και την ατάκα "Α ρε συ! Γι'αυτό μ'αρέσεις! Γιατί ακούς.. ακούς!"