δεν ξερω αν εχεις ξαναγραψει εδω,συσχετιζω το ποστ σου με καποιες παλιοτερες εξομολογησεις αναλογου υφους.κατα την ταπεινη μου γνωμη η σχεση σας ειναι δυσλειτουργικη και δεν ειναι θεμα ηλικιας αλλα κυριαρχιας.μου κανει αρκετα σαν ψυχολογικη βια ο τροπος που σου φερεται (η¨?) συντροφος σου.το πρωτο απαραιτητο για μια υγιη σχεση ειναι ο αλληλοσεβασμος και αυτο δυστυχως εχει χαθει.η τον διεκδικεις η αποχωρεις.τοξικοτητα και αγαπη δεν χωρανε στην ιδια εξισωση.και το χαπι δεν χρυσωνεται με μια καλη κουβεντα και δικαιοκολογιες του κ**ου.
12.9.2015 | 03:05
Μπουχτησα
Η σχέση μου μου λεει συνεχεια:"Καλα κοριτσι μου εισαι βλαμμενο"; ή πολυ συχνα.. "καλα εσυ γερασες τωρα.. εισαι γρια τι θες να σπουδασεις;" (ειμαι 28 και ειναι 21).Ή μπροστα σε αλλους, κατα κόρον και ειδικα αν τους γνωριζω πρωτη φορα "σκασε εσυ δεν ξερεις.. τον πουλο!!". Με αμεση συνεπεια να εχω γινει ρεζιλι σε ολουςςςς τους γνωστους και φιλους της σχεσγς μου, να φαινεται οτι εχει το πανω χερι παντα κα το χειροτερο εγω να περναω μαρτυριο γιατι δε μιλαω.Εκανα συζητηση και κανω παντα. Η απαντηση ειναι ΚΑΘΕ φορα.. "συγγνωμη μωρακι μου... ξερεις ποσο σε αγαπαω.. ειμαι μαλακισμενο με ξερεις...".Εκει λυγιζω.Αν και αποψε που σας γραφω μπουχτησα...Δε θελω σχεση με ανθρωπους πια. Με τιποτα δε θελω.Θελω να ξυπναω να κοιμαμαι οτι ωρα θελω.. να γελαω οσο θελω.. να μη με σχολιαζει κανεις.. να μιλαω και να λεω οτι θελω..Η σχεση μου, θελει να περναω 500 ωρες τη μερα μαζι της. Αν κανονισω να βγω με φιλες μου τις βριζει και λεει οτι ειναι "ζωα και ηληθιες" και τι δουλεια εχω εγω εκει.Με τη σχεση μου κανουμε κοινο αθλημα. Εγω για χομπυ και εμφανιση το κανω. Αν δεν παω καποιες μερες μου κραταει μουτρα.. προχτες μου ειπε "δε με ξαναγγιζεις ποτε!!!" επειδη ημουν 2 μερες μαζι της και ελειπα απο το σπιτι οπου οι ακρως παλαιολιθικοι και καταπιεστικοι γονεις με εψαχναν και ηξερα τι θα ακουσω μετα...Εγω τη λατρεευω. Την αγαπαω.. δε θελω να χωρισω..Αυτο ειναι το ευκολο.Αλλα θελω να αναπνευσω..Χθες της ειπα "με εχεις φυλακισμενη". Δεν εχω φιλους..δεν ασχολουμαξ με τη τεχνη μου. Ακομη και αυτο που σπουδασα της το διδασκω τωρα γιατι ειχε ονειρο να ασχοληθει και εκεινη. Εγω που ειμαι σε ολο αυτο;Εχω βγει απο μια σχεση παιδια, που ο θεος να σας φυλαεθ να μη τη ζησετε.Και γνωρισα εναν αγγελι που οσο περνα ο καιροςμε καταπινει.Και ειμαι 28.Μη ξυπνησω ενα πρωι 30 κατι και εχω χασεθ τη ζωη μου..Αυτο φοβαμαι.Τι να κανω;Επισης, ξερεις κανεις απο ψυχολογια; πως λεγεται αυτο το ειδος χαρακτηρα και πως θεραπευεται;Ακομη να πω οτι σαν ατομο ειναι απιστευτα δοτικο, προσφερει τα παντα απο οικονομικα μεχρι ολα...Μου μιλαει τοσο γλυκα στις προσωπικες μας στιγμες που εχω τρελαθει... ποτε δεν μου εχουν πει τετοια λογια. Απλα σε μια στιγμη για κατι απλο, θα ακουσω και ενα "σκασε". Πιυ ξερω δεν τοεννοει.. αλλα θα ηθελα να δω τι σκεφτεται..Ευχαριστω θερμα!
4
