Εγώ είχα πάντα την εντύπωση πως όποιος σκέφτεται έτσι, είναι διατεθειμένος να προσφέρει τα ίδια (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει ότι μπορεί να καταφέρει). Δηλαδή, δεν είναι λογικό να λες ότι θες αυτά (που έγραψες κι εσύ), αλλά συνειδητά να αρνείσαι να τα προσφέρεις.Στην περίπτωση που δεν δουλέψει η σχέση, πώς είμαστε σίγουροι για το ποιος απ' τους δύο δεν προσέφερε;Μιλάω πάντα για την περίπτωση που και οι δύο πλευρές είχαν στο μυαλό τους ότι θέλουν και μπορούν να προσφέρουν (αυτά που έγραψες).Το θέμα είναι ότι αφού ο καθένας μας είναι διαφορετικός, ίσως και η κάθε πλευρά να προσφέρει/δείχνει κτλ. με τον δικό της τρόπο την αγάπη, αφοσίωση κτλ., αλλά η άλλη πλευρά να το ήθελε αυτό με "κάποιον άλλο τρόπο". Και εκεί έρχεται το μπέρδεμα και η απογοήτευση ότι ο ένας έκανε, έδωσε, προσπάθησε, αλλά (και καλά) ο άλλος δεν προσπάθησε. Και ενώ και οι δύο πλευρές νιώθουν ότι εχουν προσπαθήσει, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Και οι δύο προσέφεραν, όμως! Απλά μάλλον ο καθένας όχι με τον τρόπο που θα προτιμούσε ο άλλος...Εκεί, κατά την γνώμη μου, υπάρχει η μεγαλύτερη απογοήτευση και αυτό που λέμε "κρίμα". Να αγαπάς, να σε αγαπάει, να προσπαθείς, να προσπαθεί, αλλά... δυστυχώς να μην καταλαβαίνεστε...
15.9.2015 | 23:34
Καλός ο έρωτας, αλλά...
"Αχ, πώς θέλω να ερωτευτώ έναν άνθρωπο που να με θέλει όπως είμαι, να μου δείχνει συνέχεια τον έρωτά του, να μη με αφήνει στιγμή από την αγκαλιά του, να μη με κρίνει, κλπ, κλπ"Ωραία όλα αυτά και μακάρι να τα έχεις.Αλλά εσύ; Τι έχεις να προσφέρεις; Ή θες να πάρεις μόνο;Βασικά ρητορική η ερώτηση, το θέμα είναι το εξής.Η σχέση είναι δουλειά και δεν είναι μια ευθεία και ομαλή πορεία. Αν όντως είναι αυτό που θες, σκεφτείτε το καλά πριν απογοητευτείτε ή απογοητεύσετε τον άλλο.Θέλει κόπο και οι ανταμοιβές είναι μικρές και περιοδικές.Α, και την αγάπη την εξισώσαμε με την καύλα.Το ξέρω, είμαι ντεμοντέ.
1
