22.9.2015 | 06:39
Μεταναστευτικο
Ποσο ηλιθια κενη και αχαριστη ενιωσα σημερα περιπου στις 8 το βραδυ στο λιμανι του Πειραια βλεποντας κοπαδια ταλαιπωρημενων προσφυγων με μεγαλα γεματα απορια ματια,αναμεσα τους μωρα και υπερηλικες υποβασταζομενοι απο αλλους,να μην ξερουν τι θα τους ξημερωσει που να πανε αν θα φανε και αν θα ζησουν τελικα ενω εγω εδω και τρεις μηνες κλαιγομαι για τον γκομενο που με παρατησε ετσι ξαφνικα και θεωρω τον εαυτο μ ηρωα καποια ελληνικης αρχαιας τραγωδιας.
