ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχαμε να μιλήσουμε 7 μήνες. Τα τελευταία μας λόγια ήταν λόγια θυμού, ποιά απο τις δυο μας θα μπορούσε να πληγώσει πιο πολύ την άλλη;; Έξι ολόκληρα χρόνια ήμασταν αχώριστες, μόνο και μόνο με τα μάτια επικοινωνούσαμε! Οι άλλοι πολλές φορές μας μπέρδευαν. Ήταν πάντα εκεί όταν την χρειαζόμουν, όταν ήθελα να της ζητήσω συμβουλές, να της γκρινιάξω, το ίδιο ίσχυε και για εμένα απέναντι της. Η μία έραβε η άλλη ξήλωνε, πόσα παράτσουκλια βγάζαμε η μία στην άλλη και πόσα γέλια προσπαθούσαμε να πνίξουμε στην τάξη..> συνήθιζαν να μας λένε οι καθηγητές..Ώσπου άρχισαν τους τελευταίους μήνες οι τσακωμοί.. περνούσανε στην αρχή 5 μέρες χωρίς να μιλήσουμε , μετά 1 εβδομάδα και ύστερα 2.Με το διάβασμα δεν είχαμε χρόνο για επικοινωνία οπότε όλο αυτό μας επήρεαζε αρνητικά. Όλοι όσοι μας ήξεραν νόμιζαν ότι ήταν κάτι επιφανειακό αλλά...δεν ήταν! Βγήκε η μία από την ζωή της άλλης μέσα σε 1 μέρα, ήταν επώδυνο αλλά με τις πανελλήνιες δεν είχαμε περιθώρια για περεταίρω συζητήσεις. Και κάπως έτσι πέρασε το καλοκαίρι χωρίς καμία επικοινωνία (παρά μόνο τις τυπικές ευχές που της έστειλα για τα γενέθλιά της). Μέχρι χθες. Μου έστειλε μήνυμα στο οποίο με αποχαιρετούσε, σήμερα έφυγε για Θεσσαλονίκη - εγώ πέρασα στην Αθήνα- όταν το διάβασα ασυναίσθητα άρχισα να κλαίω και να φωνάζω το όνομα της. Ένα συναίσθημα που κρυβόταν τόσους μήνες βγήκε πάλι στην επιφάνεια! Καθόμουν πάνω από το κινητό και δεν ήξερα τι να απαντήσω,τι να πρωτοπώ; μετά απο λίγο κατάφερα να της στείλω πως της εύχομαι καλή αρχή και ότι θα ήθελα να την δω για λίγο.. αλλά τελικά δε μπόρεσε. Περνούσαν μπροστά απο το μυαλό μου τόσες είκονες μας, χαρούμενες στιγμές, τραγούδια, αρώματα..είναι περίεργο όταν αντιλαμβάνεσαι ότι μεγαλώνεις και κάποια πράγματα δεν θα τα ξαναζήσεις.Πόσο φρικτός είναι ο πόνος.. Την αποχαίρετησα βουβά μέσα μου και μαζί με εκείνη ένα κομμάτι του εαυτού μου. Ίσως ξανασυναντηθούμε μετά από καιρό..ποιος ξέρει..Το μόνο σίγουρο είναι πως η αληθινή φιλία υπάρχει, έστω και έτσι θα την έχω πάντα μέσα μου. Το νιώθεις όταν κάποιοι άνθρωποι σου αλλάζουν τη ζωή και αυτοί είναι ελάχιστοι...γιατί ό,τι δεν είχα εγώ ως χαρακτήρας το διέθετε εκείνη και το αντίστρόφο. Καλή αρχή! Θα μου λείπεις..