ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί αλλά πιο εύκολα μπορώ να ονειρευτώ τον εαυτό μου δυστυχισμένο, μίζερο και νεκρό παρά ευτυχισμένο. Μην παρεξηγείτε τα λόγια μου όμως, νομίζοντας πως έχω τάσεις αυτοκτονίας, απλά νιώθω έτσι. Δηλαδή δεν νιώθω όπως κάποιοι και κάποιες άλλες στην ηλικία μου που θέλουν να ερωτευτούν, να φλερτάρουν και να ζήσουν τη ζωή τους όπως λένε. Νιώθω πιεσμένη από το γεγονός ότι αρχίζω να μεγαλώνω κι ότι οι αθώες εκείνες συζητήσεις και απλότητα της παιδικής ηλικίας δεν θα υπάρχει πια. Αναγκαστικά δηλαδή πρέπει να μπω σ' αυτό το μαύρο κουτί που λέγεται ενήλικας και να συμπεριφέρομαι περισσότερο ψεύτικα και λιγότερο αληθινά. Αλλά φυσικά όλα αυτά, οι περισσότεροι τα βλέπουν ως απλές σκέψεις που θα διάβαζαν σε μια σελίδα ενός κοριτσίστικου ημερολογίου και τίποτα περισσότερο. Τέλος πάντων! Τι κάθομαι και ζητάω κι εγώ τώρα όμως!