6.10.2015 | 19:52
και γω που νόμιζα ότι οι άνθρωποι γεννιούνται νευρικοι
πείτε μου πως γίνεται επί 24 χρόνια στη ζωή σου να είσαι το πιο ήρεμο, καλοσυνατο άτομο που έχεις μάθει να αντιμετώπιζεις τα πάντα με συζήτηση. .Και τσουπ ένας άνθρωπος να αρκεί ώστε να σου βγάζει τον χειρότερο εαυτό. Έναν εαυτό που αγνοουσες με νεύρα νεύρα νεύρα. .Ο τεράστιος εγωισμός του, η ισχυρογνομωσυνη του, ο χρονιος αρνητισμος του. .Όμως τον αγαπούσα. Έτσι δικαιολογουσα τη θέση μου να παραμένω κοντά του. Ως που δεν άξιζε πια να χαλάω την ηρεμία μου και φυσικά έφυγα. Προσπάθησα να ξαναβρώ τον παλιό καλό μου εαυτό και όταν γνώρισα τον επόμενο ο οποίος ήταν ο λάθος άνθρωπος στη λάθος στιγμή ξανά τα ίδια. Έκανα και γω κάποια λάθη όμως αυτό που με ενοχλεί είναι το γεγονός ότι επιτρέπω στον εαυτό μου να επηρεάζεται σε μέγιστο βαθμό από τη συμπεριφορά του άλλου. Το ίδιο λάθος δύο φορές. .Και μετά γίνεσαι εγωιστρια η παρτακιας που δεν ήθελες. πως να προστατεύσεις τον ευάλωτο εαυτό σου όταν νιώθεις προδομενη πληγωμένη και αδύναμη? ?
