ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποιο πολυ συμβουλη θα το ελεγα παρα εξομολογηση! Ζουσα σε μια κατασταση που λεγεται ρουτινα "σπιτι δουλεια, δουλεια σπιτι"... Οταν πλεον ειχα εγκλωβιστει στον εαυτο μου! Και να σας πω κ' κατι? ειμαι πολλη χαζη! θα εξηγησω αμεσως το γιατι.. απο οταν εφυγα απο το σπιτι μου κ αρχησα να ζω μονη μουκ να βασιζομαι καθαρα κ μονο σε μενα..αφησα την μεχρι τοτε ζωη που ειχα..ναι ενιωθα την ανακούφιση αλλα απο την αλλη τοσο αγχος για την επομενη μερα! στην δουλεια μου λοιπον υπηρξε καποιος ο οποιος οταν με κοιταζε πραγματικα εχανα τα λογικα μου ηταν ο μοναδικος που πραγματικα με εκανε να χανομαι... δεν μιλαω για ερωτικο συναισθημα... ανεξηγητο ενδιαφερον απο την πρωτη μερα που τον ειδα.. στην πορεια ανταλασσαμε λιγες κουβεντες ,μετα πιανομασταν στην συζητηση κ στον βροντο η δουλεια! ηταν τοσο μοναδικο κ ξεχωριστο με κοιτουσε μεσα στα ματια! εβρισκε αφορμη να καθεται εκει μαζι μου.. ξανα λεω δεν ηταν ερωτικο το ενδιαφερον.. δυο μηνες καναμε σαν μωρα παιδια 8ελαμε να βγουμε για εναν καφε αλλα επειδη ολοι στην δουλεια ειχαν παρεξηγησει την συμπα8εια μεταξυ μας ,δεν το αποφασιζαμε...δυο μηνες μετα την γνωριμια μας φευγοντας απο το μαγαζι ξεχασε κατι κ ξανα γυρισε κ ηρθε κ μου ειπε να βγουμε.. εγω δεχτηκα.. ηταν πεμπτη κ σαββατοβραδο ειπαμε να παμε για ποτο..ειχαμε δωσει ραντεβου σε ενα μαγαζι.. περιμενα περιμενα.. τιποτα.. κοιτουσα το κινητο μου ,τιποτα..ομολογω πως το μυαλο μου μονο στο κακο δεν πηγε.. πραγματικα εβγαλα μεγαλη κακια εκεινο το βραδυ..ηρθε μια φιλη μου μετα κ ξεχαστηκα.. την επομενη μερα πηγα στην δουλεια σε κακο χαλι ειχα χαλαστει πολυ.. ηρθε η δευτερα ηρθε ο αδελφος του μα εκεινος αφαντος.. τα παιδια απο την δουλεια με πειραζανε κ μου ελεγαν πως ειναι διακοπες με την κοπελια του.. μακαρι να ηταν ετσι.. ερχεται η τριτη παλι τιποτα.. αφαντος εκεινος.. την τεταρτη παω στην δουλεια κ ερχεται μια συναδελφος κ μου ρωταει "ρε συ ειχαμε κανενα νεο?" λεω εγω απο ποιο πραγμα? μου λεει " α εσυ δεν το ξερεις" λεω "τι πραγμα μην με ανησυχεις." Ο .... ειναι στην εντατικη ειχε ενα ατυχημα την μερα των γεννεθλιων του" μου κοπηκαν τα ποδια...ειχα μουδιασει ολοκληρη.. ετρεμα.. απομονώθηκα για λιγο δεν αντεξα.. μια βδομαδα καθε μερα ρωτουσα στα κρυφα για την κατασταση της υγειας του μα ποτε τον αδερφο του.. απο διακριτικοτητα δεν ηθελα να τον φορτησω κ αλλο.. λιγες μερες μετα ο ..... κατεληξε! ενιωσα απιστευτα πολυ την απωλεια του.. μονο στο ακουσμα του ονοματος του τρεμω κ μου ερχεται στο μυαλο το βλεμμα του! Κ ετσι αποφασισα να μην ξανα αφησω ΤΙΠΟΤΑ για ΑΥΡΙΟ.. ειναι το καλυτερο που μπορουμε να κανουμε.. δεν πρεπει τελικα να φτανουμε στο σημειο να υπαρξουν απωλειες για να καταλαβαινουμε μερικα πραγματα..