ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε το καλοκαίρι. Σε ενα summer school στην Αγγλία. Ήσουν στο προσωπικό. Υπεύθυνος δραστηριοτητων. Εγώ μαθήτρια. Έχουμε έξι χρόνια διαφορά. Στην αρχή δεν σε συμπάθησα. Σε θεώρησα παράξενο. Ήσουν αστείος. Και τόσο ευγενικός με όλους. Κυρίως με εμένα. Η κολλητή μου μου έλεγε πως με θέλεις. Στην αρχή δεν την πίστευα. Μετά άρχισα να τα συνδέω ολα στο μυαλό μου και το κατάλαβα. Τότε στην τραπεζαρία που με την παρέα μου δεν βρίσκαμε τραπέζι και καθίσαμε με εσάς του staff. Πλάκα είχε. Σας ακούγαμε που μιλάγατε αγγλικά και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι έλεγε εκείνος ο Ιρλανδός... Δεν τα καταφέραμε.. Τοτε που σε ρώτησα αν τα μαλλια σου ειναι παντα έτσι ή έβαλες το χέρι σου στην πρίζα το πρωι. Τοτε μετα απο εκεινη την εκδρομή που μου ειπες "I didn't see you all day long. Or did I?", και η κοπέλα που καθόταν διπλα μου μόλις έφυγες μου ειπε πως με μισει για πλάκα γιατι σε γουσταρε αλλά ηταν πολύ ντροπαλή για να σου μιλήσει. Και τοτε στον διάδρομο με την κολλητη μου που μου έκλεισες το μάτι. Και στο σινεμά που με ρώτησες πως ήταν η ταινία γιατί ειχες παει να δεις μια άλλη. Και σου ειπα ότι δεν είμαι σίγουρη. Η αρχή ηταν βαρετή και με πήρε ο ύπνος. Μου ειπες πως κι αυτή που ειδες ηταν βαρετή αλλα είχε πλάκα. Η τότε στην καινούργια τραπεζαρία που είδες πως ξέχασα να πάρω χαρτοπετσέτες, ως συνήθως, και μου έφερες. Μα ποιος βάζει τις χαρτοπετσετες δίπλα στην κετσαπ!! Δεν τρώμε ολοι κετσαπ!! Anyway δεν θα σε ξαναδώ ποτέ. Δεν έχεις ούτε fb. Τους βρήκα όλους εκτός από εσένα. Ούτε το site του summer school εχει τα ονόματα σας. Μόνο το μικρό σου όνομα ξέρω κι ότι μενεις στο Λονδίνο. Ούτε καν που σπουδάζεις δεν ξέρω. Ούτε το επώνυμο σου... Αλλά αν είναι γραφτό θα ξανασυναντηθούμε. Που θα παει θα σε βρω