ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποιοι απλά είμαστε έτσι υποθέτω.Θέλουμε ένα ταίρι στο πλάι μας για να νιώθουμε ακόμα πιο καλά στα ωραία και λιγότερο άσχημα στα δύσκολα.Θέλουμε όταν ξαπλώνουμε να το παίρνουμε αγκαλία, να το μυρίζουμε, να του δίνουμε ένα φιλί για καληνύχτα, ακόμα και να ξυπνάμε με μουδιασμένο χέρι ή πιασμένοι από την άβολη στάση ύπνου που είχαμε. Ακόμα κι αυτό το απλό πράγμα μας δίνει κάποια χαρά και δύναμη να ξεκινήσουμε τη μέρα μας.Όλα είναι πιο εύκολα υποθέτω από όταν είμαστε χωρίς συντροφιά για κάποιους μας.Κι όταν δεν το έχουμε τα πράγματα είναι περίεργα. Δεν έχουμε τόση δύναμη, δεν έχουμε να πούμε σε κάποιον "Πέρασα αυτό το κωλομάθημα επιτέλους!" ή "Κοίτα τι ωραία μέρα που έχει, πάμε μια βόλτα!".Σε οποιονδήποτε δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε τα παραπάνω, αλλά δεν θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα με το να το πούμε στον ανθρωπό μας, υποθέτω.Κάποιες φορές απελπιζόμαστε κιόλας και κάνουμε πράγματα που αν το είχαμε στο πλευρό μας δεν θα τα κάναμε.Μπορεί να βάλουμε μια αναζήτηση εδώ, μπορεί να φωνάξουμε σε κάποιον γιατί εκείνη τη στιγμή σκεφτήκαμε κάτι που σχετίζεται με τη μοναξιά μας και θυμώσαμε. Μπορεί ακόμα και η χαρά των φίλων μας να πυροδοτήσει την δική μας θλίψη και όσο και αν ειλικρινά χαιρόμαστε για εκείνους να τους ζηλεύουμε ταυτόχρονα, υποθέτω. Αθώα, όπως ζηλεύει ο Κωστάκης το Γιωργάκη που πήρε λαμπάδα "Παιχταράς" το Πάσχα ενώ εκείνος είχε ένα γαλάζιο κερί.Και ερωτώ εσάς που ίσως είστε και περισσότερο καιρό μόνοι. Συνηθίζεται τουλάχιστον; Όταν έχεις νιώσει στιγμές κατά τις οποίες έλεγες στον εαυτό σου "Ξέρεις τι; Αν πέθαινα τώρα, θα πέθαινα χαρούμενος." (μακάβριο ε; Τι να κάνω, όντως έτσι ένιωθα!) και όταν ο ερωτάς σου δεν μπορούσε να περιγραφεί με λόγια, πως συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο πλέον;Ξέρω, επικεντρώνεσαι αλλού, ψάχνεις να βρεις τη χαρά σε απλούστερα πράγματα, και αυτά τα κλασικά θα μου πείτε, υποθέτω.Easy to say που λένε όταν όλη την ώρα νιώθεις απλά ένα κενό..wolf22