ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν,ας κάνω και εγώ μια εξομολόγηση.. Ειμαι με την κοπέλα μου σχεδόν 2 χρόνια,την γνωριζω 8,τα είχαμε τα χαλάγαμε και τα ξαναβρισκαμε απο παιδάκια. Εγώ κάποια στιγμή τα σκατωσα γενικοτερα στη ζωή μου,η οποία πήγε πολλά χρόνια πίσω. Αυτη τώρα είναι σε φάση μεταπτυχιακών ενώ εγώ ξεκινάω τώρα απο το μηδέν.. Σκέφτεται να φυγει εκτός Ελλάδας και δεν το κάνει για μένα.. Εγώ φυσικα της λέω να φυγει γιατι ξέρω πως εαν δεν φυγει να κάνει αυτο που θέλει ,θα με μισήσει μια μέρα.. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ επιτέλους έχω ξεπεράσει πολλές απο τις ανασφαλειες μου,νιώθω καλά μαζί της,με γεμιζει και επιτέλους νιβθω πως βρίσκομαι σε μια σχέση αγαπης,φυσικα με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλες οι σχέσεις αργα η γρηγορα.. Δεν θέλω να φυγει,κι ας ξέρω πως αυτο είναι πολυ εγωιστικό.. Ένιωθα πως ξταν πάντα εκεί για μένα,παρόλο που έχω υπάρξει πολυ μαλακας σε πολλές φάσεις μεταξύ μας.. Τώρα που νιώθω πως την χάνω όμως , τρελενομαι.. Δεν ξέρω καν γιατι τα γραφω αυτα,εδώ,σλλα δεν έχω και άλλοι να τα πω. Το πιο πιθανό είναι πως όντως θα φυγει με κάποιου είδους υπόσχεση πως θα ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή ,και εγώ δεν θα σταθώ εμπόδιο διοτι νιώθω πως το χρωστάω μετα απο αυτα που έχει τραβήξει για μένα,. Αλλα πονάει..