18.10.2015 | 12:55
...
Μαμα,μεγαλωσα.Μαμα δεν ειμαι πια το κοριτσακι σου,με το χαμογελο συνεχεια ζωγραφισμενο στα χειλη του,τωρα συνηθως κλαιω.Μαμα δεν παιζω πια με τα παιχνιδια μου,ανακαλυψα αλλα παιχνιδια που αυτη τη φορα παιζονται πισω απο την πλατη μου και που πονανε μαμα.Μαμα καπνισα,ναι δοκιμασα αυτο που μου ειπες να κρατηθω μακρυα του και τωρα τελευταια εχει γινει ο καλυτερος μου φιλος.Μαμα,φοβαμαι,για το αυριο για το σημερα για το τωρα,θελω να ερθω οπως εκανα μικρη να ξαπλωσω στο κρεβατι σας με την κουβερτα να καλυπτει το προσωπο μου,για να μην βλεπω αυτα που με φοβιζουν,για να νιωθω ασφαλεια μεσα στην παιδικη μου αγνοια,στην παιδιαστικη πεποιθηση μου πως αν δεν βλεπεις κατι,το κανεις αυτοματως να μην υπαρχει.Θυμασαι,εκεινη την μερα κατω απο το σπιτι που σου ελεγα ποσο ηθελα και ποσο βιαζομουν να μεγαλωσω; Ποσο λαθος εκανα μαμα.Θελω να γυρισω πισω,μαμα,μου λειπω μαμα.