ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεκαεννιά έως είκοσι εννιά, εσωτερική αναζήτησή, εντοπισμός προβλημάτων, δεύτερη ματιά στον περίγυρο μου, σταδιακή κοινωνική απομόνωση λόγω υψηλών πλέον προσδοκιών στις διαπροσωπικές μου σχέσεις, ραγδαία συρρίκνωση του κύκλου μου, σημείο μηδέν. Αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο μου φόβο, μην μείνω μόνος. Πόνος, πείσμα, απόφαση! Παχιά τελεία στις επιδερμικές σχέσεις, στις ανόητες συναναστροφές, δυο χρονια μόνος απο επιλογή, δυο χρόνια που οι καλές στιγμές επισκιάζονται απο την πλήξη της μοναξιάς, απο την αγωνία να μοιραστώ αυτές τις στιγμές με μια σύντροφο ξανά. Είκοσι εννέα ετών, και τωρα μου ειναι πλέον ξεκάθαρο ότι τα δυο "σκοτεινά" χρόνια ήταν η αναγέννηση μου, άρχισα πραγματικά να αγαπάω τον εαυτό μου οταν σταμάτησα να μου το υπενθυμίζω.