ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μοιραστώ μαζί σου το δικό μου "άλμα στο κενό"... ειναι μακρύ το κείμενο, αλλά ίσως αξίζει τον κόπο να κάνεις ένα κουράγιο να το διαβάσεις.Ίσως βρεις θάρρος για να τολμήσεις το δικό σου άλμα.Ας αφήσω τον Σαλμάν Ρούσντι να περιγράψει τι εννοώ:"Αν θες ξανά να γεννηθείς, να πεθάνεις πρέπει πρώτα. Αν θες στη γη να προσγειωθείς, στον κόρφο της για να βρεθείς...να πετάξεις πρέπει πρώτα! Πώς ξανά στο γέλιο ν'αφεθείς, δίχως πρώτα στο κλάμα να πλαντάξεις;...Πέτα!" -Σαλμάν Ρούσντι, Σατανικοί Στίχοι.Τόλμησα να "πετάξω" κυριολεκτικά με τεχνητά μέσα, ίσα για να σφραγίσω την αναγέννηση. Και "μεταφορικά" αφήνοντας πίσω 13 χρόνια σχέσης, λίγο πριν τη συγκατοίκηση, λίγο πριν έναν ενδεχόμενο γάμο, γιατί δεν μπορούσα να επιτρέψω να υπάρχω άλλο σε μια ζωή που άρχισα απλώς να την παρατηρώ σαν θεατής, και να περνάει μπροστά από τα μάτια μου...Πίστεψέ με, μπορεί να συμβεί... να ξυπνήσεις λίγο πριν τα 30 σου (ευχήσου να ξυπνήσεις!!) και να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις εκείνη τη ζωούλα που σιχαινόσουν και πρόκειται να γίνεις εκείνο το είδος του ανθρώπου που απευχόσουν. Συμβιβασμένος, βολεμένος, που δυστυχεί ενώ στην ουσία μόνος του το επέλεξε. Είναι λυτρωτική η στιγμή που αναλαμβάνεις πλήρως την ευθύνη για την πορεία που είχε η ζωή σου μέχρι τώρα. Όχι δεν φταίει κανένας άλλος... δεν έχει νόημα να ρίχνεις το φταίξιμο τώρα πια. Γιατί πάντα θα ξεχνάς ότι από ένα σημείο κι έπειτα φταις ΕΣΥ, ο ίδιος... μπορούσες να επιλέξεις όταν όλα φαινόταν να πηγαίνουν στραβά!Αυτή είναι η ευθύνη σου...Πέτα λοιπόν!"Αν θες ξανά να γεννηθείς, να πεθάνεις πρέπει πρώτα..."Δεν έχει νόημα να περιγράψω πως "πέθανα".Έχει νόημα να πω όμως πως ο Σαλμάν Ρούσντι είχε δίκιο...αφέθηκα τελικά στο γέλιο, βρέθηκα στον κόρφο της γης και ξαναγεννήθηκα.Ξεκίνησα να αγαπάω και να φροντίζω εμένα, έμαθα πώς να είμαι ευτυχισμένη και κάπου στην πορεία...Στο πιο απίθανο σημείο... Ο έρωτας ήρθε να μου κόψει την ανάσα..όπως εκείνο το "πέταγμα στο κενό"! Και τον υποδέχτηκα με φόβο και ευτυχία μαζί...Έρωτας που φέρνει την πιο γλυκιά ασφυξία. Που σου καίει τα σωθικά, σε μουδιάζει, σε παραλύει, σε παρασέρνει σε μια εκστατική ζάλη... και ο χρόνος παγώνει εκείνη τη στιγμή!Όχι, δεν μιλάω για το σεξ. Μην τα μπερδέψεις. Μιλάω για τη στιγμή της σιωπής που κρύβει τα μεγαλύτερα ερωτικά λόγια. Τη στιγμή που οι αναπνοές χορεύουν ρυθμικά. Κι εσύ θες να προλάβεις να γραπώσεις τη μυρωδιά και τη θέρμη που αναδύει η κάθε αναπνοή του... να την ενώσεις με τη δική σου και να του τη χαρίσεις απλόχερα μαζί με ένα κομμάτι της ψυχής σου. Μιλάω για τη στιγμή που αναπνέετε, μόνο για να πλυμμηρίσει το κάθε κυτταρό του ενός από τη μοναδική μυρωδιά του άλλου..για να μεταμορφώνει τη μέρα σου και να σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια...ακόμα κι αν καταλήξεις να ζεις μόνο με την ανάμνηση. Ποιος ξέρει; Μπορεί να τσακιστώ. Φοβάμαι δεν το κρύβω. Αρχικά φοβόμουν μην πληγωθώ ξανά,μην "πεθάνω" πάλι. Όχι όμως πια, δεν φοβάμαι τόσο αυτό. Έμαθα να με αγαπάω ακόμα και τσακισμένη. Φοβάμαι μήπως δεν προλάβω να σε μάθω σε βάθος... να αντικρίσω ολόκληρο τον εαυτό σου,ατόφιο, δεν με τρομάζει. Θα τον αγκαλιάσω.Τον άνθρωπο που αναπνέεις έρωτα, μόνο τον αγκαλιάζεις .Φοβάμαι μήπως δεν προλάβω να ζήσω αυτό που θα γίνεις μαζί μου, αυτή που θα γίνω μαζί σου.Βλέπεις, δεν είμαι τέλεια κι εγώ...ανασφάλεια λέγεται.Έτσι έμαθα από παιδί.Να μην τολμάω να κάνω όνειρα, για να μην απογοητευτώ αν δεν πραγματοποιηθούν. Δεν πραγματοποιούνταν σχεδόν ποτέ άλλωστε.Έτσι συνέχισα και ως ενήλικη.Εσύ όμως με μαθαίνεις να τολμώ να ονειρεύομαι! Με κάνεις να βρίσκω τον χαμένο μου εαυτό, να ζω την κάθε μέρα και την κάθε στιγμή σαν να μην υπάρχει αύριο.Άλλωστε, εμείς οι δύο συναντηθήκαμε μέσα σε ένα όνειρο που ευχηθήκαμε να είναι αληθινό. Κάτω από το φως των αστεριών, με τον ήχο των κυμάτων και μελωδίες που υπόσχονται... ταξίδια!Αν με αφήσεις, "θα μαζέψω στις χούφτες μου τα παγωμένα σύννεφα που έρχονται απειλητικά και θα τα φυσήξω από τις παλάμες μου τριγύρω σου, για να χορέψουμε μαζί τους"!Κι αν δεν συμβεί, αν δεν φτάσουμε πουθενά...ας είναι.Θα έχω μάθει πολλά μέσα από την ιστορία μας. ΞΕΡΩ πως θέλω να ζω και δεν θα συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο όσο περνάει από το χέρι μου. Και τώρα ζω. Και θα εξακολουθήσω να ζω.Αν φτάσω να γεράσω, θέλω να κοιτάζω πίσω στο χρόνο και να μην έχω να μετανιώσω για όσα δεν έζησα.Αν κατάφερες φίλε αναγνώστη να φτάσεις μέχρι το τέλος, σε ευχαριστώ!Αν βρίσκεις κάπου τον εαυτό σου στην ιστορία μου...τόλμα, πέτα!Η ζωή βιώνεται σε όλες εκείνες τις στιγμές που σου κόβουν την ανάσα.Μην την αφήνεις να σε προσπερνά.Το έμαθα στα 30 και ευχαριστώ που ήταν εγκαίρως!Υ.γ. Ουφφφ ξαλάφρωσα!!!! Μπόρεσα να εκφράσω και τον έρωτα μου :)