8.11.2015 | 10:07
Δίκοπο μαχαίρι ο έρωτας...
Ξεπερνώντας έναν προβληματικό ανεκπλήρωτο έρωτα που όπως και να το κάνουμε (σχεδόν) πάντα αφήνει την πληγή της αυτοαμφισβήτησης (είμαι αρκετά άξιος για να με αγαπήσει κάποια;) αναρωτιόμουν αν θα ερωτευτώ ξανά.Ώσπου ήρθε εκείνη. Από την πρώτη στιγμή ένιωθα να τη γνωρίζω καιρό. Είναι ένα πλάσμα τόσο ιδιαίτερο, τόσο γλυκό, σε κάποια θέματα πιο δυναμική και αποφασιστική από μένα, αλλά και με πολλές ανασφάλειες, που έχει περάσει πολλά και από άποψη υγείας και από άποψη σχέσεων...Θα 'θελα να ήμουν εκείνος που θα την έκανε ευτυχισμένη, να χαμογελάει όσο το δυνατόν περισσότερο με το γλυκό της προσωπάκι και τις φωτεινές ματάρες της!Βάσει λογικής, όμως και με δεδομένο ότι με βλέπει σαν φίλο (δε φαίνεται τίποτε παραπάνω) καλύτερα να κάτσω στα αβγά μου.Ξενέρωμα το friendzone...