ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είδα ένα εξαιρετικά αλλόκοτο όνειρο τα ξημερώματα και προσπαθούσα μάταια να ξυπνήσω, όχι γιατί είχε κάτι το τρομακτικό, αλλά επειδή εμφανιζόταν σε αυτό ο πρώην μου και αναζωπύρωσε τις μνήμες που είχα καταφέρει με πολύ κόπο να κάψω - έχω να δω το πρόσωπό του δυο χρόνια τώρα, μα στο όνειρο έμοιαζε τόσο αληθινός και χειροπιαστός σαν να τον είχα πράγματι απέναντί μου κι αυτός ήταν τελικά ο λόγος που ένιωσα όλη αυτή την δυσφορία.Δε θέλω να σας κουράσω με την διήγηση, απλά θα κάνω την περιγραφή έτσι για την πιθανή ίσως περιέργειά σας:Βρισκόμουν, που λέτε, σε κάποια άγνωστη πόλη και περνούσα έξω από ένα μεγάλο κτήριο, όπου είχε μαζευτεί πολύς κόσμος σχηματίζοντας μάλιστα και ουρά για να μπορέσει να εισέλθει στο εσωτερικό του. Σταμάτησα και ρώτησα μια γνωστή μου που επίσης χάζευε το πλήθος για το τι ακριβώς συμβαίνει. Η εν λόγω κοπέλα, που και στην πραγματικότητα και στο όνειρο ήταν ξαδέρφη του πρώην μου, με πληροφορεί ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι απλά περιμένουν να αγοράσουν τον νέο limited edition δίσκο των Pink Floyd κι επειδή τα δισκάδικα αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν όλη αυτή την κοσμοσυρροή, αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθούν κάποια νομαρχιακά κτήρια(!) για να διανεμηθεί ο δίσκος, ώστε να αποφευχθεί το οποιοδήποτε κομφούζιο συνωστισμού."Να, κοίτα, είναι κι ο Παναγιώτης στην ουρά", μου λέει κι όντως τον εντόπισα ακριβώς λίγα μέτρα απέναντί μας να καπνίζει και να κοιτάζει προς το μέρος μου με εκείνο το γνωστό ηλίθιο βλέμμα σνομπαρίας που μου έριχνε όποτε μαλώναμε, σαν να μου έλεγε απλώς με τη ματιά του "αχ πόσο με καυλώνει να σου γαμάω την ψυχολογία!"Βγαίνοντας από το κτήριο ένας φίλος της ξαδέρφης, κοντοστάθηκε λίγο μαζί μας για να της δείξει περιχαρής τον δίσκο-απόκτημά του - ήταν ένα βινύλιο που περιείχε 50(!) ακυκλοφόρητα τραγούδια των Floyd, όπου για τίτλους είχαν γυναικεία ονόματα. Γυρίζω λοιπόν στην ξαδέρφη του πρώην και της λέω "πες του Παναγιώτη όταν με το καλό πάρει κι αυτός τον δίσκο του να ακούσει ιδιαίτερα το κομμάτι Νο 29 με τίτλο Helen!" Με κοιτάζει κάπως συμπονετικά και ρωτά "βρε Ελενάκι, τον αγαπάς ακόμα ε;"Γύρισα κι έφυγα χωρίς να πω τίποτε άλλο, μετά θυμάμαι πως προχωρούσα μόνη μου σε έναν ερημικό δρόμο, έχοντας ήδη βάλει τα κλάματα, ώσπου ευτυχώς με ξύπνησε το ευλογημένο ξυπνητήρι! Κι όσο ήταν ακόμη νωπή η αίσθηση του ονείρου στο μυαλό μου, έβαλα τα κλάματα ΚΑΙ στην πραγματικότητα..Ευχαριστώ για το χρόνο σας.