19.11.2015 | 17:28
Jo
Κάπου πρέπει να τα πω.Λοιπόν το γράφω εδώ γιατί πρέπει να το βγάλω από μέσα μου και σε εσένα μου είναι πολύ δύσκολο.Ούτε που φανταζόμουν ότι μετά από έξι μήνες μιλώντας με μηνύματα θα ταξίδευα 300 χιλ. για να σε συναντήσω,ήταν πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο και πίστεψε με θα το έκανα κάθε μέρα για να βλέπω αυτά τα υπέροχα μάτια να με κοιτάνε και να γελάνε με τις βλακείες που έκανα από το άγχος μου.Κατάφερα μόνο να σου πω ότι αυτό που συνάντησα ήταν 10 φορές καλύτερο απ'ότι είχα φανταστεί...για την ακρίβεια ήταν 100 φορές,σε λάτρεψα πραγματικά αυτές οι 4 ώρες ήταν οι καλύτερες της ζωής μου και πέρασαν πολύ γρήγορα...Θέλω τόσο να σου πω ότι σε βλέπω παραπάνω από φίλη αλλά φοβάμαι πως θα σε χάσω.Όταν σε έβγαλα φωτογραφία έσκυψα να στην δείξω και είπες ότι ήταν υπέροχη και πως αξίζει ένα φιλί στην φωτογράφο ξέχασα που βρισκόμουν απλά έκλεισα τα μάτια μου γύρισα το πρόσωπο και το έκανες,πάγωσα δεν έχω ξανά νιώσει τόσο υπέροχα...Όταν ήρθε η ώρα να φύγω σε αγκάλιασα και γύρισα να φύγω εκείνα τα 20 δεύτερα σκεφτόμουν πρέπει να γυρίσω να την κοιτάξω αλλά δεν το έκανα κι εκείνη τη στιγμή έπεσες επάνω μου, ξαναγύρισες για μια τελευταία αγκαλιά ένα κοίταγμα μου είπες να μου ξανάρθεις...κι όταν έφυγες γύρισα και σε χάζευα που έφευγες...Σε λατρεύω τόσο πολύ μακάρι να μπορούσα να στο πω.