ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντα πίστευα... πως στις πιο δύσκολες στιγμές, δεν χρειάζεται να στεκόμαστε με ''κλαψούρικο'' ύφος σαν θεατές, αλλά να επεμβαίνουμε δυναμικά και ψύχραιμα ο καθένας από το μετερίζι του....Γκρινιάζουν πολλοί, πως όλα γύρω μας είναι ψεύτικα και ρηχά.Πως όλοι μας λένε ψέμματα...''Τυφλωμένοι''... χρόνια τώρα, από την βολική μας... σε άλλους λίγο, σε άλλους πολύ καθημερινότητα... ευελπιστούμε... ξανά...να ξαναγυρίσουμε... στην ουτοπική μας βολή...Δεν θέλουμε να ζοριστούμε και να σκεφτούμε... τι ακριβώς θέλουμε για την ζωή μας....Μόλις μας δίνουν το ένα... προχωράμε στο δύο...Τι ακριβώς θέλουμε τέλος πάντων ?Θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι ελεύθεροι ?Θέλουμε την ησυχία μας... με όποιο κόστος ?Απαλλαγμένοι από φανατικές, από άναρθρες κραυγές... του παρελθόντος... με το βλέμμα στραμμένο στην ανάγκη της ψυχής μας και της δικής μας ζωής...Στην αληθινή ανάγκη των καιρών... ας σταθούμε μια φορά στο ύψος των περιστάσεων...Μοιάζουν ουτοπικά τα ''χαμένα'' μας όνειρα... μα δεν είναι...Ας ανασκουμπωθούμε...Ας μην καταπίνουμε ''αμάσητο'' τον εξωφρενικό φόβο που προσπαθούν να μας διασπείρουν...Ολόκληρη ''η ορχήστρα '' των βολεμένων...των γλεντοκόπων... των αρπαχτικών... αυτής της ''δίσμοιρης'' πατρίδας μας... παίζει όργανα ξεκουρδισμένα πια...Το ποτάμι... δεν γυρίζει πίσω...Είμαστε σε σημείο... που δεν ακούμε πλέον τα '''ξεκουρδισμένα βιολιά''' ... κάποιων παλιομοδίτικων πολιτικών....Έτσι έμαθαν, έτσι τους συμφέρει, έτσι μιλούν...Δεν εκσυγχρονίστηκαν, ούτε στην γλώσσα, ούτε στην στάση τους...Μεγάλο πράγμα ''η κονόμα ''...Τι να φοβηθεί κάποιος που δεν έχει τι να χάσει ?Τι τον νοιάζει τον καθένα με τι θα πληρώσει τα μακαρόνια του ?Σημασία έχει νάχει λεφτά... όποια... να τα πλήρώσει...Και δεν καλούμαστε να αποφασίσουμε... μόνον για τις '''αγορές''' μας... αλλά για το αν θα ξαναβρούμε τον χαμένο μας εαυτό...Φίλοι μου... χρόνια τώρα... πάψαμε να χαμογελάμε....Προσαρμοζόμαστε... αργά και σταθερά... στον ευτελισμό της υποταγής...Το χειρότερο από ολα τα παθήματά μας... είναι το άδειασμα της ίδιας της ψυχής μας...>