ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εκεί που φαινομενικά έχω περάσει μια φυσιολογική εφηβεία με φλερτάκια, τσιγάρα κρυφά, κοπάνες από φροντιστήρια και σχολεία αλλά με μέτρο...Ξαφνικά μπαίνουν στην φάση άλλα πράγματα...Και εκεί που η ελευθερία που είχα μου αρκούσε γιατί δεν είχα να κρύψω κάτι....πλέον δεν φτάνει γιατί έχω να κρύψω πολλά! Τάσεις φυγής, νεύρα, τσιγαριλίκια, φρίκες. Βράδια ατέλειωτα σε ένα λάπτοπ με μόνη παρέα τη μουσική και ένα πακέτο χρυσή. Τι φάση είναι αυτή που περνάω; Και πως μπορώ να τα συνδοιάζω όλα μαζί; Ώρες ώρες νομίζω ότι είμαι φουλ διπρόσωπη. Η Γιώτα...το καλύτερο κορίτσι, ευγενικό, γλυκό, καλή μαθήτρια, πάντα πρόθυμη, χαμογελαστή....Η άλλη Γιώτα με τα ναρκωτικά, τις παρέες, τα ποτά, τα τσιγαριλίκια, που το σκάει απ το σπίτι ενώ κοιμούνται όλοι...και το πρωί ξανά η πρώτη Γιώτα. Τι στο καλό.....Μαλακίες έχω κάνει πολλές, μα ποτέ δεν εκτίθεμαι, ξέρω με ποιους είμαι, που είμαι, τι κάνω...αλλά οι γονείς μου; Δεν ξέρουν ούτε ποια είμαι, ούτε που είμαι, ούτε τι κάνω. Και από τη μία χαίρομαι..από την άλλη φέρουν ευθύνη που κινούμαι κρυφά γιατί με τον τόσο έλεγχο που μου κάνουν...εκεί με οδηγούν...στο να βγαίνω κρυφά. Αν είναι δυνατόν. Όσο για τα ναρκωτικά...Ούτε τα έχω ερωτευτεί, ούτε δέχομαι μαλακίες, ούτε τα κάνω συνέχεια....κανά τσιγάρο. Σχολιάστε, βρίστε, ρίξτε ευθύνες...να θυμάστε όμως πως η ίδια η κοινωνία μου τα πρόσφερε...Έμμεσα ή άμεσα, μέσα από τραγούδια, από το ίντερνετ, από τον δρόμο. Είμαστε αυτό που η κοινωνία είναι. ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ. Α στο διάολο πια.