ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 23 χρονων... και θα μπορουσα να εχω κανει κατι καλο στην ζωη μου. τα τελευταια 2 χρονια τα περναω σε ενα κωλογραφειο με "κονε της μαμας" γιατι νομιζα οτι τα ξενυχτια, τα παρτυ και τα ναρκωτικα ηταν πιο σημαντικα απο το σχολειο, τις σπουδες κτλ.. ολες αυτες τις ψευτοαλητειες τις αρχισα απο τα 14 και τα "εκοψα" στα 20. ακομα δε ξερω τι θελω και φοβαμαι πως δε θα μαθω ποτε ή οταν το παρω χαμπαρι θα ειναι αργα.. εκανα μια σχεση με εναν τυπο που με κατεστρεψε (κερατο, κοροιδια...), οι υπολοιπες σχεσεις μου ηταν της βδομαδας μπορει και της μιας βραδιας και εχω φτασει σε ενα σημειο να νιωθω αδεια. θελω να φυγω απο εδω μεσα δε μου αξιζει αυτη η μαυριλα, ειμαι μικρη ακομα... η μανα μου δε μου εδωσε ποτε σημασια γιατι ειναι εργασιομανης οπως και ο πατερας μου, οποτε με μεγαλωσε η γιαγια (που και με αυτη δεν ειχα καλες σχεσεις γιατι ηθελε εγγονο) και οι γονεις μου μου επερναν οτι ηθελα για να καλυψουν τον χρονο που δεν περασαν μαζι μου. σκεφτητε μια πολυ ομορφη κοπελα να εχει απο μικρη οτι θελει.. ετσι ημουν. μια κακομαθημενη. και ακομα ειμαι και θα ειμαι. δε το επελεξα ομως αυτο. δε το θελω πια. θελω να φυγω απο εδω μεσα και να βρω τι πραγματικα θελω αλλα ειμαι κολλημενη εδω γιατι νιωθω οτι ειμαι υποχρεωμενη στα ατομα τα οποια αρνηθηκαν να με μεγαλωσουν οπως επρεπε. που εβαλαν και βαζουν ακομα την δουλεια τους πανω απο μενα, το παιδι τους! δε φταινε μονο αυτοι το ξερω.. αλλα αυτοι με φερανε και με κρατανε σε αυτη την γαμημενη μιζερια... ολα ειναι ωραια οταν τα εχεις ηδη στο πιατο. αλλα καποια στιγμη μπορει να θες να κανεις και κατι δικο σου και δε θα ξερεις απο που να αρχισεις. μη γινεις σαν εμενα, στο ευχομαι.