8.12.2015 | 23:22
μονολογώντας
θυμάμαι το τελευταίο εκείνο πρωϊνό που ήταν πολύ ευδιάθετος και μου είχε κάνει εντύπωση. μετά κατάλαβα ότι ήταν από τη χαρά του που με ξεφορτωνόταν. Ααα βρε ένας Δον ζουάν που μου'λαχε με τα γκομενάκια του. Εύχομαι κάποια στιγμή, σύντομα, να γίνει άνθρωπος με ψυχή και ευαισθησία, με ήθος κι αξίες, και να αγαπήσει αληθινά και όχι κ@υλ@ μόνο και ... λεφτά.Ούτε να τον κοιτάξω δε θέλω πια, για να μην θυμάμαι απολύτως τίποτα. Δεν είναι κακία αυτό που εκφράζω, είναι απλά αλήθειες (από αυτές που πάντοτε του έλεγα μαζί με την απέραντη αγάπη που του έδειχνα και εξέφραζα) συνοδευόμενες από επανειλημμένη απογοήτευση και οριστικό τέλος.Θέλω να φύγει αυτό το έτος και να κλείσει ένα κεφάλαιο που έγραψε ιστορία στη ζωή μου.Tink
