16.12.2015 | 22:14
Και εσύ συνηθίζεις στη μοναξιά με ένα χαμόγελο
Είσαι ξυπόλητος και ο ήχος που κάνουν τα πόδια σου στα βότσαλα είναι σχεδόν νανουριστικός.Φοράς το καπέλο σου για να μην σε τυφλώνει ο ήλιος και χαμογελάς. Περπατάς ρυθμικά χτυπώντας πρώτα τη φτέρνα σου και ακούγεσαι μαζί με τον παφλασμό των κυμάτων. Κάτσε να ξαποστάσεις να πάρεις μια ανάσα να γεμίσεις τα πνευμόνια σου αέρα, δεν σε βιάζει κανείς. Ούτε ο χρόνος που κάποτε σου φαινόταν αμείλικτος. Είσαι μόνος σου. Απόλαυσε τις ώρες που περνούν από το γυμνό σου σώμα. Εσύ μπορούσες κάποτε να κολυμπήσεις στα βαθιά. έκανες μακροβούτια και κράταγες την ανάσα σου για πολλά λεπτά μέσ'το βυθό. Τα χρόνια αυτά δεν θα έρθουν ποτέ. Έφυγαν μαζί με τον αέρα που σου κλέβει τον ήχο από τα βότσαλα. Μερικές φορές σου φωνάζω δυνατά και δεν μ ακούς. Τα κύματα γίνονται πιο δυνατά και μου καλύπτουν τη φωνή. Μερικές φορές προσπαθώ να σε αγγίξω και ο ήλιος καίει περισσότερο το δέρμα σου. Και εσύ συνηθίζεις στη μοναξιά με ένα χαμόγελο που μου σπαράζει την καρδιά.tesla32