ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν τρεις μήνες γνωριστηκαμε, το πράγμα πήγαινε καλά άρχισαμε να πλησιάζουμε ο ένας τον αλλο, τον έκανα να νιωσεις ιδιαίτερος για να του δείξω ότι τον αγαπώ. Όταν τον ρωτούσα εμείς οι δύο τι έχουμε ποτέ δεν ήθελε να πει ότι έχουμε σχέση. Λες και αυτό ήταν απαγορευμένη λέξη. Έχω την ικανότητα να τον εκνευριζω σε βαθμό που βγαίνει εκτός εαυτού. Πριν δύο εβδομάδες αποφάσισα να πάρω εγώ την ευθύνη και να του πω να μείνουμε απλά φίλοι. Ενιωσα ότι έτσι τον βγάζω από την δύσκολη θέση να μου το πει αυτός. Τον αγαπώ απλά αγαπώ και τον εαυτό μου. Νομίζω ότι αξιζω έναν άνθρωπο που δεν θα αμφιταλαντεύεται τόσο καιρό στο τι θέλει. Σαν φίλοι τώρα μπορώ να πω ότι είμαστε ποιο χαλαρά δεν μαλωνουμε όπως παλιά. Μέσα μου θέλω αυτός να σταματησει να επικοινωνεί μαζι μου, να με βοηθήσει να τον ξεπεράσω. Αλλά κρατάει επικοινωνία. Έχω την εντύπωση ότι το κανει για να με εκδικηθεί να με τιμωρήσει που του ειπα να μείνουμε φίλοι. Χθες πήγα τον φιλησω στο στόμα και δεν με άφησε μου είπε εσύ δεν ήθελες να μείνουμε φίλοι, τέτοια πράγματα δεν κάνουν οι φίλοι. Παρόλο που αυτός με χουφτωνει οπότε θέλει. Είδα το σκοτάδι στα μάτια του και τον αγάπησα γιατί μέσω αυτού είδα το φως μέσα μου. Ειπα να του χαρισω λίγο απο το φως μου. Τον νοιαζομαι αλλά πρέπει να σταματήσω. Δεν ξέρω πως. Θελω να του πω ότι νιώθω πολύ όμορφα μέσα μου όταν είμαι μαζί του, όταν γελάει, όταν μου χαμογελάει, ακόμα και όταν με χουφτωνει... Κρίμα που δεν μπορεί να το διαβάσει αυτό. Κρίμα που δεν με αγάπησε.