ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλά είναι αυτά που θέλω να γράψω και δεν ξέρω από τι ν'αρχίσω. Σκέφτομαι διάφορα, άλλωστε προσφέρονται τέτοιες μέρες για σκέψεις μικρές, για αναθεωρήσεις. Θα ήθελα ο απολογισμός της χρονιάς να ειναι θετικός. Να μπορώ να πω "έβαλα στόχο αυτό και το κατάφερα γιατί δούλεψα μεθοδικά όπως το είχα σχεδιάσει" αλλά δεν μπορώ να το πω γιατί έτσι και πω "βάζω στόχο να κάνω το τάδε πχ να σταματήσω να τρώω τα νύχια μου" δεν πρόκειται να κάνω τίποτα. Θα πελαγώσω, θα παγώσω εντελώς κ θα κάθομαι ακίνητη σαν άγαλμα σα να μην υπάρχω. Το μόνο που κατάφερα φέτος είναι το ότι πήρα το πτυχίο μου, επιτέλους! Μετά από 7 χρόνια στη σχολή, το κατάφερα! Δεν πέρασα όμως στις εξετάσεις της ξένης γλώσσας και φέτος δεν είχαμε χρήματα για να ξανακάνω μαθήματα, ούτε καν για τα δίδακτρα των εξετάσεων οπότε μένω πίσω σε αυτό. Το ήθελα το χαρτί για να κάνω αίτηση για το μεταπτυχιακό, καθώς μόνο τα αγγλικά δε φτάνουν, θέλουν και δεύτερη γλώσσα. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ, δεν περίμενα να κοπώ. Δεν περίμενα μεγάλο βαθμό βέβαια αλλά πίστευτα ότι με ένα C-B και με δεδομένο ότι όλη τη χρονιά μια χαρά μιλούσα και έγγραφα στα μαθήματα θα το έπαιρνα. Τώρα πλέον δεν ξέρω καν αν έχω τη διάθεση να κάνω το διάβασμα που απαιτείται για τις εξετάσεις του μεταπτυχιακού, νιώθω εντελώς άχρηστη να καταφέρω οτιδήποτε, νομίζω έχω συνηθίσει στο τίποτα.Δουλειά εννοείται δεν έχω, τα προηγούμενα χρόνια, ως φοιτήτρια δηλαδή, δεν έψαξα, πρώτα πρώτα γιατί δεν υπήρχε άμεση οικονομική ανάγκη (πέρασα Αθήνα όπου έμενα ούτως ή άλλως) αλλά και γιατί πάντα ήμουν τρομερά ντροπαλή και διαστακτική και κόλωνα να ψάξω. Τώρα έφτασα 25 και δεν έχω δουλέψει ποτέ (ντρέπομαι που το λέω αλλά έτσι είναι), εννοείται ότι νιώθω μεγάλη ανασφάλεια γιατί δύσκολα θα εμπιστευτεί εργοδότης άτομο που στα 25 του δεν έχει δουλέψει και γιατί δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω. Νιώθω ότι δεν είμαι καλή σε τίποτα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ιστορικό έχω τελειώσει, φιλόλογος θεωρούμαι οπότε η πρώτη λύση είναι να ψάξω για ιδιαίτερα όμως νιώθω ότι δεν μπορώ να προσεγγίσω ένα παιδί δημοτικου ή γυμνασίου (εννοείται δεν έχω σκοπό να αναλάβω λύκειο χωρίς εμπειρία), προ μηνών βρέθηκα με παιδί αυτής της ηλικίας σε οικογενειακή συκέντρωση και δεν ήξερα τι να του πω για να πιάσουμε κουβέντα, όσο περίεργο και αν φαίνεται δεν ήξερα πώς να συνεχίσω τη συζήτηση. Ούτως ή άλλως η διδασκαλία δεν είναι το όνειρό μου, η έρευνα με ενδιαφέρει, αλλά τα ιδιαίτερα ή μικρά φροντιστηριακά τμήματα είναι διαφορετικά απ΄το χαώδες σχολικό περιβάλλον και θα ήθελα να κάνω μαθήματα, να βοηθήσω μαθητές να οργανώσουν τη σκέψη τους, να τους διευκολύνω στο διάβασμά τους. Δεν ξέρω όμως ούτε από πού να αρχίσω, πώς να οργανωθώ, πώς να φτιάξω σημειώσεις για τα παιδιά, πώς να τα βοηθήσω, πώς να τους εξηγήσω. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα παιδαγωγικών στη σχολή αλλά κανένας δε μας είπε πώς να οργανώνουμε ένα μάθημα, την παράδοσή μας. Έψαξα στις αγγελίες και για θέση γραμματέα, ζητάνε πιστοποιημένη γνώση Η/Υ (οκ, πες πάω σε πρόγραμμα του οαεδ και παίρνω την πιστοποίηση) αλλά και χρήση λογιστικού προγράμματος που ούτε που ξέρω τι είναι, ούτε ξέρω αν μαθαίνεται γρήγορα, με κάποια ταχύρρυθμα μαθήματα, ώστε να ζητήσω απ΄την χ,ψ εταιρία/εργοδότη να με εκπαιδεύσουν σε αυτό. Όλα καταλήγουν σε ένα ατέλειωτο "δεν ξέρω", νιώθω τόσο λίγη, σχεδόν τίποτα. Και φίλες πολύ καλές έχω και σχέση έχω με έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ και γενικά ωραία περνάω με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου όμως μέσα μου δεν είμαι καλά, δε με συμπαθώ, δε με εκτιμώ, δεν έχω κάνει κάτι για να τα αξίζω όλα αυτά. Και νιώθω πάλι να γυρνάω στο τίποτα.