ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω μία φιλία που ακόμα κι αν έχεις να μιλήσεις με τον άλλον 2 μήνες με το που του στείλεις ένα μήνυμα ή τον πάρεις τηλέφωνο να μην σου κάνει παράπονα αλλά να χαρεί που μιλάτε. Μία ζωή ήμουν η φίλη που ποτέ δεν κρατούσε μούτρα αν οι φίλες της είχαν γκόμενο και ήθελαν να βγαίνουν μαζί του μόνο, η φίλη που όσο καιρό κι αν είχες να μιλήσεις μαζί της όταν την έπαιρνες τηλέφωνο μόνο για να της πεις τα εσώψυχα σου ή για να κλάψεις όταν πλέον σε παράτησε ο γκόμενος, σε αγκάλιαζε πάλι και σε φρόντιζε. Παρ'όλα αυτά δεν είχα/έχω την ίδια μεταχείριση... Με κάνουν να νιώθω ενοχές που είμαι και εγώ με ένα αγόρι , που δεν μπορώ να μιλάω όλη την ώρα στο κινητό κτλ. Τώρα που είμαι στο πρώτο έτος, αγχώνομαι στο τομέα της φιλίας με έχουν κάνει να νιώθω πως δεν είμαι καλή σε αυτό, φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη μου τελείως. Έχετε ακούσει ποτέ να έχει κάποιος άγχος για το πως θα διατηρήσει μία φιλία; Αγχώνομαι ότι θα ακούω παράπονα,ότι δεν θα θέλουν να βγαίνουν μαζί μου... Εκπλήσσομαι όταν κάποιος μου λέει " σε ευχαριστώ που με άκουσες" ή " δεν πειράζει καλέ που δεν με πηρες τηλέφωνο" (γιατί πάντα ζητάω αυτόματα συγνώμη, ακόμα κι αν οι άλλοι δεν έκαναν καμία προσπάθεια). Πότε δεν έχω κάνει παράπονο σε φίλο/η, ίσα ίσα αν βλέπω στα σοσιαλ μίντια ότι περνάει καλά , χαίρομαι και εγώ που είναι καλά εκεί που βρίσκεται και έχει ανθρώπους γύρω του. Γιατί έγω να μην έχω τέτοιους φίλους και παντού να πρέπει να δίνω εξηγήσεις; Δάκρυα κυλάνε από το πρόσωπο μου και είμαι μόνη μου.