ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εκεί που λέω να αφεθώ και να τον πιστέψω ό,τι κι αν έγινε. Γιατί τις ευκαιρίες τις δίνουμε μέσα από την καρδιά μας βρέθηκα Παλι για σένα να νιώθω χάλια. Εγώ που πριν λίγη ώρα γέμιζα με την σκέψη σου και το πότε επιτέλους θα σε δω και θα σε αγγίξω. Αλλά εσύ δεν πιστεύεις σε μένα παρά μονάχα όταν δεν θες να πιστεύεις αλλού. Η πίεση μου στα ύψη. Απορώ με μένα. Απορώ. Αφού εγώ δεν το 'χω με τους έρωτες και τα ρέστα μου τι κάθομαι και παιδεύομαι; Τι κάθομαι και ρισκάρω κάθε φορά να πληγωθώ με κάποιον που ένιωσα να με συγκινεί με πληρότητα;Βλέπω πως είμαι και δεν αναγνωρίζω. Πωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω αν μου λεγαν όταν ήμουν έφηβη πως θα μουν στα 24 δεν θα τους πίστευα. Θα ένιωθα διάφορα, δεν ξέρω αν είναι έρωτας αυτό που νιώθω αλλά ντάξει. Πόσο να με πονέσεις πάλι; Χαχαχαχαχα πόσο γελοίο να σαι ο μόνος που ένιωσα τόσο αληθινή μαζί του και να μην με πιστεύεις; Χαχαχαχαχα Έχετε ακούσει την χαρμολύπη άγνωστοι μου συνοδοιπόροι σ΄όλη αυτή την αίσθηση αποτυχίας και αναξιότητας που μου δωσε αυτό το άγνωστο συναίσθημα... Δεν είναι χαρμολύπη, γελάω για να μην κλάψω. Και που να κλαφτώ; Και γιατί να πρέπει να μου δίνει λόγους αυτό το υπέροχο συναίσθημα που νιώθω να με κάνει να θέλω να κλαφτώ; Να γράφω ασυναρτησίες; Γιατί να έχω κόμπο στον λαιμό ; Να εύχομαι να μην ένιωθα και την ίδια στιγμή να μετανιώνω γιατί τον αγαπώ; Πόσο γραφική, σάικο και τραγική είμαι; ΅Θέλω να με αυτομαστιγώσω τώρα, Μου πήρε χρόνια για να μου αποδείξω ότι εντάξει, είμαι ένα συμπαθητικό άτομο με κάποιες δυνατότητες και τώρα νιώθω την πιο βαθιά απόρριψη και όσο κι αν θελω αναρωτιέμαι γιατί. ΓΙατί μέσα σε λίγη ώρα από την απόλυτη ευτυχία να πέφτω έτσι. Τι είμαι για σένα; Αν και φοβάμαι ότι η απάντηση απλά δεν θα μ αρέσει. Και υποσχέθηκες... γιατί ; γιατί εσύ; Πώς θα μπορέσω να ξαναπιστέψω όταν σε σένα πίστεψα ενάντια σε ό,τι κι αν μου έλεγαν. τι ήθελα; μια υπέρβαση και για μένα.Αλλά ξέρετε κάτι, δεν είμαστε όλοι γι' αυτό το άγνωστο συναίσθημα. Εγώ είμαι χαζή όταν το νιώθω, ανασφαλής και βάζω προτεραιότητα τον άλλον. Και δεν μου ταιριάζει. Μου ταιριάζει να γελάω, αλήθεια, αλλά όχι για να μην κλάψω. Και ό,τι κι αν μ αγχώνει το πόσο μ αναστατώνει αυτό το άγνωστο συναίσθημα δεν λέγεται. Φανταστείτε, γράφω ασυναρτησίες επειδή πονάω. Θέλω να του πω γύρνα πίσω σ΄αγαπάω. Αλλά πονάει το σώμα μου τώρα. Δεν θέλω να κλάψω, με βρίσκω ανόητη. Γίνεται να πάψω να υπάρχω μέχρι να μη νιώθω; Υ.Γ. Και ΄ήμουν σίγουρη όταν σε γνώρισα ότι δεν θα μπορούσα να πληγωθώ χειρότερα αλλά δεν ΄΄ηξερα ότι υπάρχουν τόσοι τρόποι να πληγωθείς με ένα σ' αγαπώ στη μέση. γιατί; ΓΙατί; Γιατί; Γιατί να μη με αγαπά και να μη με πιστεύει όπως κι εγώ εκείνον; Κρίμα αλλά δεν έχει γιατί. ΑΠΛΑ ΔΕΝ κι εγώ κουράστηκα να ζω μ' ένα δεν... Αλλά ό,τι κι αν γράφω δεν θα το πάρω απόφαση πως δεν θα κάνει εκείνο το βήμα. Άλλοι πιστεύουν στον έλβις, δεν είμαι η μόνη ηλίθια έστω.