ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό το χα γράψει πριν καιρό για σένα και τυχαία το διάβαζα απόψε... πού να ξερα ότι θα επαληθευτεί: Κι είναι λόγια λόγια, που με κούρασαν και παίρνω την σιωπή μου, μακριά σου. Πρέπει να λησμονήσω. Θα καπνίσω και θα πιω. Θα μιλάω μηχανικά για τον απαίσιο καιρό, για το τίποτα που βρίσκει την μεγαλύτερη ανάπτυξη στις μέρες μας. Θα μιλάω με άτομα που τυχαία συναντηθήκαμε στον ίδιο χώρο και που δεν έχουμε τίποτα να πούμε, που δεν είσαι εσύ. Που με κάνουν να πλήττω και που δεν δίνουν δεκάρα για μένα. Θα μιλάω για όλα αυτά που μας δυσχεραίνουν την ζωή, θα σε αγαπάω, πολύ. Στα κρυφά, όπως το αντέχεις. Θα σε αγαπάω βαθιά, όπως ξέρω. Θα είσαι η λέξη που θα κρύβω στην φλυαρία μου, η επιθυμία που θα κρύβω στην αδράνεια μου, θα σε αγαπώ κρυφά. Για μένα μόνο. Εντελώς εγωιστικά. Για μένα μόνο. Δεν πρέπει να ξέρεις, θα χαλάσει η μαγεία. Πρέπει όλα να έχουν μια ομορφιά, κάτι το άπιαστο, μην λασπωθεί το όνειρό μου για σένα από την πραγματικότητα. Μην σε χάσω οριστικά. Θα σ' αγαπώ, θα είσαι τέλειος και δικός μου στις σκέψεις μου, να μη σε νοιάζει αν ζω. Να μην σε νοιάζει αν αντέχω. Να μην σε νοιάζει αν αγαναχτώ με μένα την ίδια. Νομίζω ότι σε αγαπώ όλο και πιο βαθιά, κι αυτή η ραθυμία μου για όλα όταν λείπεις εσύ είναι δυνατή, ανελέητη. Σε αγαπώ. Μα θα σπαταλάω τις ώρες μου εκεί που δεν θέλω με άτομα που δεν με θέλουν απλά και μόνο για να μην σκέφτομαι πόσο μου λείπεις