ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνήθως υπογράφω τις εξομολογήσεις μου αλλά τούτη εδώ θα την αφήσω "στο Θεο".. Περάσαμε πολλά, έκανα και έκανες της παναγιάς τα μάτια. Δε μπορώ να εντοπίσω πλέον σε ποιο σημείο πόνεσες πιο πολύ και σε ποιο πόνεσα εγώ περισσότερο. Ίσως αυτό να ήταν το "χειρότερό" μου.Είναι η αλήθεια μεγάλη π$%#!@ν@ και βγαίνει στην επιφάνεια ακόμα κι αν δεν την ψάξεις. Εκεί που έσκασε το οριστικό (μου αρέσει να λέω οριστικό κι όχι σοβαρό) πρόβλημα υγείας - και σταμάτησα να ασχολούμαι μαζί σου, μπας και βγάλω άκρη για το τι θα κάνω -, μετά από λίγες μέρες βγαίνει και η αλήθεια σου στη φόρα. Η αλήθεια σου ήταν πως ποτέ ουσιαστικά δεν είχες σκοπό να χωρίσεις. Και μετά έρχονται κι άλλες. Δεν ήσουν ερωτευμένη αλλά απλά μετά από ένα σημείο ήθελες να με κρατήσεις "εδώ" για να με πονέσεις όσο το δυνατόν περισσότερο μπορέσεις. Αυτό που δεν ήξερες (ή μάλλον το ήξερες απλά αρνήθηκες να το πιστέψεις) είναι πως πονούσα κάθε μέρα που δε σε είχα. Όταν κοιμάσαι μαζί μου το Σεπτέμβριο και ακριβώς ένα μήνα μετά με κοιτάς και δηλώνεις αθεράπευτα ερωτευμένη μαζί μου, τα σταφύλια - στα οποία αναφέρθηκες - δεν είναι περσινά και ξινά.Παρόλαυτα, προχώρησα και προχώρησες. Έμαθα την πρωτοχρονιά, λίγο πριν την άφιξή μου στο στέκι μου, πως βρίσκεσαι εκεί και αποφάσισα να μας αφήσω και τις δυο να χαρούμε την αλλαγή του χρόνου. Μιας και θα ήταν άβολο να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο εγώ, εσύ κι εκείνη. Και περάσαμε και οι δυο υπέροχα!Λίγες μέρες πριν (αλλά και ώρες) προσπάθησα να σε πλησιάσω για να μιλήσουμε. Ήταν αυτό το πρόβλημα υγείας που ήρθε και έσκασε στα πόδια μου μπροστά και ήσουν ο μόνος άνθρωπος που ήθελα να το ξέρει. Όχι δεν το είπα στους δικούς μου, ούτε σε φίλους ούτε σε συγγενής. Στην οικογένειά μου ήθελα να το πω, σε εσένα. Δήλωνες οικογένεια μου, θυμάσαι; Αλλά η οικογένειά μου τελικά σκορπούσε λόγια του αέρα όταν δήλωνε πως "θα είναι εκεί σε ό,τι κι αν χρειαστώ".Αν έριξες κατάρα... Να ξέρεις έπιασε. Και τέσπα δε χρειάζεται τελικά να το μάθεις, ούτε εσύ ούτε κανένας. Την ώρα τη στερνή θα μάθετε όλοι τι ήταν αυτό που μου στέρησε το χρόνο, που υποτίθεται πως όλοι έχουμε by default.Τώρα; Έτσι όπως τα έκανες.. Για το χρόνο που μου ξόδεψες (που τελικά δεν είχα), για όλα τα περίμενε που μου επέβαλες και οι μήνες ξεγλιστρούσαν, για κάθε χαμένη στιγμή που μπορούσες να με κρατήσεις στα δυο σου χέρια σφιχτά αγκαλιά κι εσύ απλά δεν το έκανες.. Απλά λυπάμαι. Και συγγνώμη... Ακούς; Συγγνώμη.. Για όλα..