20.1.2016 | 13:05
Όταν υπάρχει αληθινή αγάπη σε ένα ζευγάρι
και έρωτας και δεν έχει προβλήματα η σχέση, η διαφορετική οπτική στα πράγματα δεν είναι λόγος χωρισμού, αρκεί να μην υπάρχει ανυπέρβλητο χάσμα και δεν μπορούν καν να συζητήσουν. Κάνουν από κοινού υποχωρήσεις για να καταλάβουν ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, η αγάπη μας ενώνει, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον, εξελισσόμαστε μαζί. Η κατανόηση της διαφορετικής άποψης είναι στοιχείο ωριμότητας (χωρίς να ισχυρίζομαι ότι το έχω κατακτήσει), αρκεί να υπάρχει μια κοινή βάση αξιών, να μην είναι ο ένας φιλελεύθερος και ο άλλος φασίστας πχ, Για τις απόψεις μας παίζουν ρόλο πολλά πράγματα, η οικογένειά μας, το περιβάλλον που μεγαλώσαμε, η ηλικία μας και οι εμπειρίες που τη συνοδεύουν, η μόρφωσή μας, ο προσωπικός μας χαρακτήρας. Όσο διαφορετικά είναι αυτά για δυο ανθρώπους, τόσο απομακρύνεται ο τρόπος σκέψης τους. Όταν όμως υπάρχει ένα κοινό έδαφος, η προσωπικότητα χτίζεται μέσα από την αλληλεπίδραση. Αρκεί να μη θεωρεί κάποιος ότι τα ξέρει όλα επειδή είναι πχ μεγαλύτερος, γιατί το πρίσμα του είναι πάντα υποκειμενικό και βεβαρυμένο από τις προσωπικές εμπειρίες. Θεωρώ ότι ο καθένας έχει κάτι να μάθει από τον άλλον και να γίνει καλύτερος. Ακόμη και ο γονιός από το παιδί του, πόσο μάλλον δύο ενήλικοι άνθρωποι ο ένας από τον άλλον.