ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνωρισα στο εξωτερικο εκει που σπουδαζαμε και οι δυο. Ειναι απο Τουρκια, Σμυρνη. Στην αρχη ξεκινησε χαλαρα και απο τις δυο μεριες καθως ημουνα στα τελειωματα και καθοτι ηταν Τουρκος και ειχα μια προκαταληψη εναντιον του. Οσο αρχιζα ομως να τον γνωριζω καλυτερα, αρχιζα να διαπιστωνω πως δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που ειχα στο μυαλο μου για τους αντρες αυτου του λαου και αρχισε να με εκπλησει θετικα και να μου αρεσει πολυ αυτο που ηταν ως ατομο....Παει ενας χρονος που τα εχουμε, 6 μηνες απο κοντα, και αλλοι 6 απο αποσταση αφου απο το καλοκαιρι και μετα γυρισαμε και οι δυο στις χωρες μας.Δεν ξερω τι να κανω....Οι γονεις μου δεν υπαρχει περιπτωση να τον δεχτουν λογω εθνικοτητας(εχει γινει η σχετικη συζητηση στο σπιτι μου και ηταν αρνητικοι και καθετοι) αλλα τοσα χρονια που σπουδαζα(7 χρονια) ηταν σταληθεια ο μονος που καταφερε να με συγκινησει και να με κανει να αισθανθω πραγματα για αυτον. Και η αληθεια ειναι πως οσα τολμησα για αυτον δεν τα εχω τολμησει για κανεναν. Αυτος απο την αλλη εξαιτιας καποιων προσωπικων αλλα και τεχνικων προβληματων που εχει μου λεει πως δεν μπορει να ερθει να παμε να εργαστουμε και να ζησουμε μαζι καπου στο εξωτερικο(δεν ειναι δικαιολογιες, απλα δεν θελω να μπω σε λεπτομεριες γιατι θα με παρει ως το πρωι να τα εξηγησω ολα) και πως δεν του αρεσει να ειμαστε εξ αποστασεως και θα ηταν ικανοποιημενος μονο αν ημασταν και ζουσαμε στο ιδιο μερος(δηλαδη να παω εγω Σμυρνη μονιμα) αλλα δεν θελει κιολας να το κανω γιατι αν για καποιο λογο σταματησουμε να μιλαμε ή τα χαλασουμε ή βρει αλλη κτλπ θα με απογοητευσει και θα μετανιωσω που πηγα εκει για αυτον(και εδω να σημειωσω πως θα εχω ερθει και σε ρηξη με την οικογενεια μου, μια ρηξη που δεν ξερω ποσο ευκολα θα επουλωθει και αν, αν επιχειρησω κατι τετοιο)....Και εγω φοβαμαι να κανω κατι τετοιο για αυτον τον λογο. Αλλα πραγματικα νιωθω πως δεν θα ξαναβρω ευκολα καποιον να με εκφραζει τοσο πολυ, να τον θαυμαζω τοσο πολυ σαν ατομο και που να κουμπωνω τοσο καλα. Θα μου πειτε αυτο σκεφτονται ολοι οι ερωτευμενοι και πως δεν ισχυει αλλα αν κρινω απο το ποσο κοσμο γνωρισα ολα εκεινα τα χρονια που σπουδαζα(και ητανε πολυς) και το ποσο αδιαφοροι μου περασαν σχεδον ολοι, δεν θεωρω οτι αυτες μου οι σκεψεις ειναι και τοσο επηρεασμενες απο το συναισθημα αλλα οτι βασιζονται σε αντικειμενικα κριτηρια μιας πολυχρονης και πολυποικιλης προσωπικης εμπειριας.Απο την αρχη σκεφτομουνα ποσο πιο απλα θα ηταν ολα αν απλα τον ξεχναγα και συνεχιζα την ζωη μου χωρις αυτον, χωρις να δημιουργησω αλλα προβληματα σε μενα και στην οικογενεια μου. Απο την αλλη φοβαμαι πως αν κανω ετσι θα μετανιωνω μια ζωη που αφησα καποιον που θεωρω τοσο καταλληλο για μενα να βγει απο την ζωη μου.Ειμαι πολυ μπερδεμενη και δεν ξερω τι να κανω, σας παρακαλω πειτε μου την γνωμη σας...Ακομα και αν οι αποψεις διιστανται, ισως διαβαζοντας τες να καταλαβω καλυτερα και γω τι θελω και τι μπορω να κανω.ps: Δεν ειναι σαν το στερεοτυπικο τουρκο, δεν πιστευει καν στον Αλλαχ, τρωει χοιρινο μια χαρα,πινει αλκολ, δεν ειναι καθολου εθνικιστης ή φανατισμενος, γενικα ειναι προχωρημενο σαν ατομο και θα ελεγα με αρκετα μεγαλυτερο επιπεδο απο πολλους αλλους που γνωρισα στην χωρα μου αλλα και εκει που σπουδαζα, το μονο ισως που εχει απο το στερεοτυπο ειναι οτι ειναι υπερβολικα ζηλιαρης, αλλα αυτο ειναι και κατι που θεωρω οτι το εχουν ατομα οποιασδηποτε κουλτουρας γιατι ειναι θεμα χαρακτηρα.