ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κομπλεξικος ή αν θες παθολογικα ζηλιαρης ειναι, μην το ψαχνεις.

Συμφωνώ με τη Νανά Σταμάτη.Επιπλέον, σε μια ισορροπημένη και με σεβασμό σχέση δεν προκύπτουν καν θέματα ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν δεν υπάρχει σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου κι εμπιστοσύνη. Στην προκειμένη είναι σα να προσπαθεί να σε ελέγξει. Είναι η πρώτη φορά που το κάνει ή έχει κι άλλα τέτοια δείγματα ο σύντροφός σου; Αν και, έστω και μια φορά να γίνει, απαράδεκτο εκ μέρους του. Δικαίωμά σου να πας όπου θέλεις, με όποιους θέλεις, μάλιστα είχες την ευγένεια να τον καλέσεις να έρθει κι αυτός, πού είναι το πρόβλημά του; Πρέπει να του κάνεις μια κουβέντα και να δεις γιατί σου είπε ό,τι σου είπε και τι πιστεύει με ειλικρίνεια, απλά και λακωνικά, χωρίς σάλτσες. Κι έτσι να δεις κι εσύ τι άνθρωπος είναι και τι θέλεις να κάνεις.

Δν εισαι παραλογη. Δν φταις. Μην αφησεις εναν ανθρωπο ή μια σχεση να σε αποξενωνει απο τους φιλους σου κ απο τον κυκλο σου. Μην αφηνεις κανεναν ανθρωπο να σε κανει να αμφιβαλλεις για τον εαυτο σου. Να εμπιστευεσαι αυτο που εσυ πιστευεις πως ειναι σωστο. Δν εισαι κτημα κανενος κ μπορεις να επιλεγεις για σενα. Χωρις καμια προθεση υποβιβασμου της περιστασης, νομιζω πως για να σε απασχολει κατι τετοιο πρεπει να σαι αρκετα μικρη στην ηλικια. Οχι πως αυτο ειναι κατι κακο βεβαια. Αυτο ομως δν σημαινει πως πρεπει να αφηνεις ανθρωπους να σε κανουν να σκεφτεσαι πως εκανες κατι λαθος (το λεω γτ καλως ή κακως στις μικροτερες ηλικιες ειμαστε πιο ευπλαστοι στα θελω κ στα δν πρεπει των αλλων) επειδη δν ακολουθησες το θελω του φιλου σου. Αλλωστε ουτε η σχεση ουτε η συγκατοικηση δν ειναι ιδιοκτησια.