ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ζωη μου μεχρι πριν ενα χρονο ηταν 10 εικονες.Αν κοιτουσα πισω θα ελεγα πως ειναι σαν ζουσα με κλειστα τα ματια,τα αυτια,την αναπνοη σφιγμενη να μην ακουγομαι.Το βαδισμα γρηγορο,το κεφαλι σκυφτο στα διαλειμματα να μην φαινομαι.Παντα διπλα με τον παιδικο μου φιλο,να προσπαθουμε να γινουμε αορατοι σε ενα σχολειο που μας σκοτωνε καθε μερα. Αλλα ας τα παρω απο την αρχη. Χωρισμενοι οι γονεις μου,η μανα μου Αμερικη ο πατερας μου "εδω".Εδω με τα λεφτα του μονο. Μεγαλωσα με τους θειους μου σε ενα διαμερισμα κοντα στο κεντρο.Ο πατερας μου δεν ειχε χρονο,η μητερα μου αλλη οικογενεια.Τι να με κανουν εμενα; Δε μπορω να πω οτι στο δημοτικο περασα ασχημα. Ηταν η περιοδος που δεν υπηρχε στο λεξιλογιο μου η λεξη μανα και πατερας αλλα δε με απασχολουσε και τοσο.Ημουν σε δημοσιο σχολειο της γειτωνιας μου,οι θειοι μου με φροντιζαν(δεν τους χρεωνω τιποτα),γυρνουσα παντα με τον Αγγελο και διαβαζαμε μαζι,παιζαμε,μερικες φορες κοιμοταν σε μενα. Εμενα δε με αφηναν.Θυμαμαι οταν ημουν εκτη,ειχε ερθει η μανα του Αγγελου σπιτι μας(αλλη ιστορια αυτη),η θεια μου μου ειπε οτι θα ερθει και ο πατερας μου.Ηταν η τριτη η τεταρτη φορα που τον ειχα δει νομιζω.Δεν ηθελα να τον δω και πηγαμε μεσα.Οταν εφυγε μας ανακοινωσαν οτι θα συνεχισω το γυμνασιο μου σε ιδιωτικο σχολειο και ο Αγγελος θα προσπαθησει να παρει υποτροφια.(Βασικα ο πατερας μου ειχε τα κονε και μπηκε) Απο εκει και περα 5 εικονες θυμαμαι.Ξυλο,αυτοκαταστροφικος χαρακτηρας,κρισεις πανικου,η κηδεια του Αγγελου και η Μιλι. Δεν ταιριαζαμε με το σχολειο.Καθολου δε ταιριαζαμε.Πρωτο τριμηνο και οι δυο 12.Σε ιδιωτικο.Ξεφτιλα. Ξεφτιλα για ολους.Αρχισανε να κοροιδευουνε τον Αγγελο λογω υψους,αντεδρασα..με πηρε και εμενα η μπαλα χωρις καν να το καταλαβω.Ξυλο;Ξυλο.Σπρωξιματα μεσα στη ταξη,μας κατηγορουσαν για το οτιδηποτε..αλλα ποιος να μιλησει στα παιδια που πιστευαν οτι τα λεφτα ειναι το παν και μπορουν να κανουν τα παντα με αυτα; Και που να μιλησουμε εμεις;Φιλοξενουμενη στους θειους μου,αγνωστη για τον πατερα μου που απλα τη χρηματοδοτει για να μην εχει τυψεις,η μανα μου δε ξερω καν αν θυμαται οτι ζω ακομα και τωρα.Και ο Αγγελος που τα περνουσαμε μαζι να γινεται ολο και πιο απομακρος.Οταν με ρωτησε η ψυχολογος ποια ειναι η χειροτερη σου αναμνηση μετα την κηδεια του φιλου σου της ειπα προς μεγαλη ths εκπληξη οτι μεσα στο δωματιο μου ειχα 4 ρολόγια.Το βραδυ οταν πηγαινα να κοιμηθω για ενα διαστημα δυο χρονων τα ακουγα μεσα στην ησυχία.Με τρομαζε τοσο πολυ το γεγονος οτι περνουσε η ωρα και την επομενη μερα θα ζουσα παλι τον εφιαλτη που το μονο που με βοηθουσε ειναι το ξυραφι στα χερια.Ουτε ενας φιλος εκτος απο τον Αγγελο.Ουτε ενας.Τα παιδια απο το δημοτικο χαθηκαν,αλλο σχολειο ξερετε πως παει..Δευτερα γυμνασιου τοτε,Μαιος και εγω να ειμαι με τα μακριμανικα για να μην φανουν οι μελανιες,να μην φανουν οι χαρακιες μου. Αντικοινωνικη;Μου μιλουσαν και ετρεχα.1.70 υψος 49 κιλα.Γυρνουσα απ το σχολειο με τον Αγγελο. Μου λεει.."το βραδυ ελα πισω απ το δημοτικο μας θελω να σου δειξω κατι". Πηγαινω..μου εδωσε να στριψω χορτο.Ηδη καπνιζα εκεινος δεν ηξερε να στριβει οποτε του το εκανα.Δοκιμασα κι εγω.Με τη διαφορα οτι δεν εμεινε εκεινος εκει...Μετα τον θανατο του,αρχες δευτερας λυκειου,χτυπουσα τον εαυτο μου,αυτοτραυματιζομουν και κανενας δεν ηταν εκει. Η θεια μου με βρηκε μεσα στα αιματα και με πηγε νοσοκομειο.Τοτε καταλαβε.Δε ξερω πως,δε ξερω γιατι.Μετα απο λιγες μερες μου ανακοινωσαν οτι θα μου παρουν σκυλο. Η Μιλι λοιπον.Η Μιλι που μου αλλαξε τη ζωη.Δεν της εδινα καν σημασια.Μεχρι που συνειδητοποιησα οτι καθε φορα που χαρακωνομουν ερχοταν διπλα μου κι εκλαιγε,μετα μου εγλυφε τις πληγες.Εκλαιγε τοσο πολυ που δεν αντεχα να το κανω.Ξεκινησε να ειναι συνεχεια οπου ειμαι,απο πισω.Στο σχολειο,εξω στην αυλη,μαζι μου στον δρομο.Οταν καποιος με χτυπουσε η εκανε καποια κινηση προς εμενα εξω του ορμουσε,δαγκωματα,ουρλιαχτα.Σταματησαν να ασχολουνται μαζι μου. Τριτη λυκειου.Παντου με την Μιλι.Με δυο φιλους πλεον που γνωρισα εξαιτιας της σε μια βολτα μας. Ποτε ξανα δεν ημουν τοσο καλα.Η μαλλον δε θυμαμαι..Μια φιλη απ το σχολειο,δυο..τρεις..Στα διαλειμματα ειχα παρεα.Εγω; Εγω.Τελος τριτης λυκειου..Πριν τις πανελληνιες(δεν εδωσα)..Σχολαμε,παιρνω την Μιλι και κατεβαίνουmε προς το σπιτι.Πισω μας η Αλεξια μονη της.Ποια ηταν η Αλεξια; Η Αλεξια ηταν εκεινη που ξεκινησε να χτυπαει τον Αγγελο,να τον κοροϊδεύει και μετα να πιανει εμενα.Ενας απ τους εφιαλτες μου.Παχυνε λογω πανελληνιων.Πισω της τρεις τυποι εκτος σχολειου δεν τους ηξερα,εγω στο ενα ακουστικο ραπ,το αλλο κατω για να ακουω τα αυτοκινητα και προχωράω με την Μιλι."Δες την πατσολα μα***κα""Κοπελια ποσο τρως;"Η Αλεξια τους βριζει.Την πιανουν και οι δυο.Η Μιλι γαβγιζει γυρναει προς τα πισω γυρναω κι εγω τους φωναζω.Ερχονται προς τα εμενα,τους ορμαει η Μιλι."Σκατοσκυλο θα δεις μια φολα που θα φας,μα***σμενο,κι εσεις τη γα***σατε"Φευγουν.Εβαλα την Αλεξια να κατσει στο πεζουλακι και αρχιζει να κλαιει..Δε ξερω αν λυτρωθηκα η αν τη λυπηθηκα.Δε θυμαμαι ποσες φορες μου ζητησε συγνωμη κι ευχαριστω.Ξερω οτι ολα ειναι κυκλος.Ολα.Αν καταφερεις να επιβιωσεις θα ερθουν και καλυτερες μερες.Αν...Ενα "κουραγιο" σε ολα τα παιδια που περνανε τα ιδια.ο σκυλος μπορει να σε σωσει απ την παράνοια των ανθρωπων.Και σωματικα αλλα κυριως ψυχικά.Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο,τα ορθογραφικα.Ομως ενιωσα την αναγκη να το γραψω δημοσια.Το ονομα της Αλεξιας ειναι αλλο*Μαριάννα 19