ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα την πω την αμαρτια μου... και οποιος καταλαβε.. καταλαβε.! Λοιπον δεν μπορω να χωρισω την αλλη οταν βλεπω πως η σχεση δεν παει πουθενα.. ή δεν νιωθω καλα μεσα σε αυτην (την σχεση εννοω..) και για να γινω πιο σαφης.. βλεπω πως αν το ξεκινησω εγω... θα εχουμε δραματα, κλαματα,συναισθηματικη πιεση,... "αν με αφησεις θα αυτοκτονησω" τα εχω ακουσει και αυτα και δε σας κανω πλακα... οποτε με πιανει κι εμενα η μαλακια μου και αρχιζω να λυπαμαι... να υποφερω εγω μεσα σε μια σχεση που δεν με καλυπτει... μονο και μονο γιατι λυπαμαι την αλλη και δεν θελω να την κανω να νιωσει ασχημα... ασε που θα τους βγει σε εκδικητικοτητα και θα χασω και την ησυχια μου... οποτε κανω το εξης... και το εχω κανει δυο φορες τα τελευταια 4 χρονια... αρχιζω να μη δινω πραγματα στη σχεση... αφου βεβαια το ζητουμενο μου ειναι να τελειωνει η σχεση οσο πιο αναιμακτα γινεται..! Γινομαι λοιπον απομακρος, ασυνεπης πχ σε ραντεβου... γκρινιαζω για οποιον μου λεει πως θελει να βγουμε παρεα... αρχιζουν να μου βρωμανε και να μου μυριζουν ολα... την αφηνω να βγαινει μονη γιατι εγω βαριεμαι-εχω δουλεια-θα δω τους δικους μου φιλους-γιατι ετσι γουσταρω στην τελικη, και αρχιζει να ξενερωνει απο μονη της... εκει που ημουν ο τυπος που τα εδινε ολα στη σχεση... γινομαι το ακριβως αντιθετο... χωρις ομως πολλες εξαρσεις... δηλαδη δεν το παω στα ακρα, αλλα λαου λαου.. η αλλη ξενερωνει σιγα σιγα... και στο τελος καταληγουμε να μου ζητησει εκεινη να χωρισουμε γιατι η σχεση μας δεν παει πουθενα... οποτε εχουμε το αποτελεσμα που θελαμε απο την αρχη.. και μαλιστα χωρις αιματα αυτοκτονιες και λοιπες μαλακιες... και το ωραιοτερο απ ολα διατηρειται και φιλια after... γιατι νιωθουν ενοχες που με χωρισαν... αλλα η σχεση δεν πηγαινε πουθενα κτλ κτλ ... ενω αν τις χωριζα εγω ακομα μπινελικια θα μαζευα... ειμαι σιγουρος γι αυτο... δε ξερω γιατι μου βγαινει ετσι... αλλα στην τελευταια σχεση που καποια στιγμη μου περασε απο το μυαλο να εξαφανιστω... τη γνωστη αντρικη κινηση... δεν ειχα το θαρρος να το κανω ρε παιδια... βλεπω κι εδω που μπαινουν πολλες κοπελες και λενε για τους τυπους που εξαφανιστηκαν απο τη ζωη τους απο την μια στιγμη στην αλλη χωρις να ξαναδωσουν σημεια ζωης... και μου καθεται καπως... οποτε κανω αυτο που προανεφερα... δεν το κανω απο κακια... ή κι εγω δεν ξερω απο τι... ουτε μου αρεσει να πληγωνω τους ανθρωπους... οποτε ετσι ειμαστε ολοι ευχαριστημενοι (η τουλαχιστον ετσι πιστευω) και η ζωη συνεχιζεται... αυτα!