ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι είναι αληθεια το να εισαι μοναχοπαιδι φαινεται σε ολους πια τοσο μα τοσο παραξενο...Πολλες φορες εχω βρεθει σε δυσκολη θεση οταν οι αλλοι ρωτανε γιατι η μαμα μου δεν εκανε ενα αλλο παιδι..Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να κανει καποιος τοσο προσωπικες ερωτησεις σε ενα παιδι που ηδη ειναι πληγωμενο επειδη ζει μονο.Δεν μπορω να πω οτι ζηλεψα ποτε τις φιλες μου που ειχαν αδερφια απλα το συναισθημα αυτο δεν θα το νιωσω ποτε..το να εχεις καποιον να μοιραστεις οτι θελεις ακομα και οταν δεν μπορεις να το πεις σε κανεναν αλλον...Εχω και αλλα χαρακτηριστικά σαν μοναχοπαιδι..Δεν γελάω εύκολα μόνο αν κατι ειναι τραγικά αστείο.Δεν ειμαι πολυ κοινωνικη χωρις αυτο να σημαινει οτι ειμαι ακοινώνητη..υπεραγαπω τους γονεις μου και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου με αδερφια..Οταν καποιος ακομα και σημερα με ρωταει πως ειναι να εισαι μοναχοπαιδι νευριαζω και ας μην το δειχνω.Τελικα η κοινωνια γυρω μας μας κανει να αισθανομαστε ασχημα και οχι οι καταστασεις.Κάποια στιγμη θα μεινω εντελως μονη μου χωρις να εχω καποιον να το μοιραστω...