ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τη στιγμή που θα μου μιλήσεις κάθε φορά, σαν να είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου. Δεν είναι ότι κολλάω στο φτύσιμο ούτε ότι δε σε ξέρω καλά και γι' αυτό έχει κρατήσει, νιώθω μια οικειότητα μαζί σου που την έχεις καλλιεργήσει με παράδοξους τρόπους, σε νιώθω οικογένειά μου, οικογένεια εξάλλου είναι εκεί που σ' αγαπάνε όπως είσαι. Όταν δε μου μιλάς κατηγορώ μια εσένα μια εμένα, αποφασίζω κάθε φορά πως θα φύγω κι ας ξέρω πως αν τελικά το κάνω, θα πονέσω πιο πολύ από σένα. Κάθε φορά που σπέρνεις την αμφιβολία μέσα μου, αυτή γιγαντώνεται και μηδενίζω τα πάντα, είμαι ικανή να πιστέψω ότι όλα ήταν στη φαντασία μου κι αυτό με παραλύει, με κάνει να φοβάμαι και να ψάχνω απεγνωσμένα κάτι "αληθινό". Γίνε εσύ η αλήθεια μου. Θέλεις;