Έχω συρθεί στα πατώματα για έναν έρωτα,στην κυριολεξία.Πλέον το σκέφτομαι σαν μια κακή εμπειρία και δεν με επηρεάζει καθόλου.Μακάρι όλες και όλοι που γράφουν εδώ να ήξεραν τι δύναμη κρύβουν μέσα τους και πως μπορούν να τα ξεπεράσουν όλα και να μην κάνουν ανακύκλωση σε πράγματα που έχουν τελειώσει.Δεν είμαστε όλοι για όλους.
5.2.2016 | 14:35
Στη γωνία...
Δηλαδή βρε παιδιά, πόσο τραγικό πια να είναι αν δεν μας θέλει το πρόσωπο, για το οποίο εμείς πεθαίνουμε από έρωτα; Πείτε μου, πόσοι από εσάς ζήσατε έναν έρωτα για τον οποίο θεωρούσατε ότι θα δίνατε και τη ζωή σας, που όμως δεν είχε ευτυχές τέλος, και μετά από καιρό πόνου και θλίψης, διαπιστώσατε ότι η ζωή σας συνεχίζεται και τελικά, προς έκπληξή σας, μπορείτε να περνάτε καλά και μετά; Σε εμένα συνέβη και μάλιστα νομίζω ήμουν στα όρια της τρέλας για εκείνον (για να μην πω ότι μερικές φορές τα ξεπέρασα και τώρα ντρέπομαι για τότε). Τώρα όμως που πέρασε, βλέπω ότι η ζωή μας είναι απρόβλεπτη, με την κακή αλλά ΚΑΙ με την καλή έννοια. Εμπειρίες δυνατές, των οποίων τα σημάδια είναι εκπαιδευτικά και θυμίζουν την πορεία μας σε τούτη δω τη ζωή!
1
