ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι εντονοι και καθημερινοι καβγαδες των γονιων μου, μετα απο τοσα χρονια, μπορω να πω οτι με εχουν διαλυσει ψυχολογικα τελειως. Πριν λιγο μπηκα στο σπιτι και βρηκα αντικειμενα πεταμενα απο εναν ακομα καβγα τους. Το πρωι μου ελεγε η μητερα μου τα προβληματα της. Δεν με βαρυνουν μονο τα δικα τους προβληματα για τα οποια δεν μπορω να κανω κατι, αλλα εχω και τα δικα μου για τα οποια δεν ενδιαφερονται και πλεον τα κραταω μεσα μου. Στο μυαλο μου ολο προβληματισμοι. Τον τελευταιο μηνα νιωθω καπως, σαν να εχω τρελαθει. Πραγματικα. Ειμαι αλλου. Ψαχνω για δουλεια για να φυγω απο το σπιτι, γιατι δεν με βλεπω καλα, αλλα δεν γινεται κατι. Και οπωσδηποτε αν βρω δουλεια πρεπει να μιλησω σε ψυχολογο, γιατι τα βιωματα αυτα επηρεαζουν τις σχεσεις μου αρνητικα και ακομα σκεφτομαι οτι εχω χασει τα καλυτερα μου χρονια γιατι με την ψυχολογια που εχω δεν εχω ζησει τιποτα. Θελω ηρεμια, χαρα και να ζησω οτι δεν εζησα. Θελω να συνελθω ψυχολογικα, αλλα μεχρι να γινει αυτο, θα εχω μεγαλωσει τοσο και θα εχω μεινει χωρις παιδι. Ειναι και αυτο κατι που με απασχολει και με στεναχωρει.