ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτα με γράφει εντελώς, μιλάει έστω σε δυο άτομα και πάντα χρησιμοποιεί ενικό, όταν μιλάω με διακόπτει ή με λοξοκοιτάζει. Το χειρότερο αγκαλιάζει και τρίβει συνέχεια τις άλλες δύο για λεπτά ολόκληρα μες στην μέση και ξεμένω εγώ να κοιτάω να τρίβονται λες και είναι έτοιμες συγγνώμη για την έκφραση να πηδηχτούν περιμένοντας να τελειώσουν. Σήμερα έγινε αυτός ο διάλογος. ''Τι έχεις;'' ''Τι να έχω;'' ''Δεν φαίνεσαι καλά'' '' Δεν μου συμβαίνει κάτι έσυ τις τελευταίες μέρες με γράφεις εντελώς.'' '' Εγώ ; Πότε καλέ έγινε αυτό. Κορίτσια το καταλάβατε;;;'' ''Δεν το κατάλαβες δηλαδή;'' ''Μπααα...'' ''Όχι'' ''Τι να σου πω τότε...Εγώ αυτό καταλαβαίνω...'' Γυρνάνε πλάτη και συνεχίζουν το φάσωμα... Πρέπει να βρω άλλη παρέα επειγόντως, αλλά και να μην βρω καλύτερα μόνη μου παρά να είμαι στην ίδια παρέα με αυτήν την διπολική, διπρόσωπη, τρελή, ξινή, ύπαρξη. Όταν σε γράφει χαίρεσαι γιατί δεν κολλάει πάνω σου σαν βδέλλα αλλά εκνευρίζεσαι γιατί φροντίζει να σε γράφουν και υπόλοιποι. Όταν δεν σε γράφει μαζεύεις τα σάλια που στάζουν. Εν τω μεταξύ αυτές τις αλλαγές συμπεριφοράς τις έχει μόνο μαζί μου και χωρίς λόγο.υγ.Πρόκειτε για παρέα τεσσάρων εντελώς, εντελώς όμως στρειτ κοριτσιών.