15.2.2016 | 19:05
Δεν ξέρω αν μπορώ να σε συγχωρήσω
ολοκληρωτικά μέσα μου, έτσι που να μην πονάω πια και να μη νιώθω προδομένη από σένα. Το θέλω πάρα πολύ, ποιος νομίζεις θέλει να είναι μια ζωή δυστυχισμένος, όπως θα είμαι εγώ αν δεν είμαστε μαζί; Όμως υπάρχει κάτι μέσα μου που λαγοκοιμάται και όταν ξυπνάει, ξεχνάω ό,τι ωραίο με έχεις κάνει να νιώσω και το μόνο που θέλω είναι να σε κάνω να πονέσεις με το να με χάσεις και να νιώσεις κι εσύ ανήμπορος έστω για λίγο. Δε σου χρωστούσα τίποτα, δεν ήμουν υποχρεωμένη να σου αποδείξω τίποτα, εσύ μπήκες στη ζωή μου, εσύ την έκανες άνω κάτω, εσύ όφειλες εξηγήσεις, εσύ όφειλες μια συγγνώμη. Έπρεπε να εμφανιστείς μπροστά μου άσχετα με το αν θα ήμασταν μαζί ή όχι μόνο και μόνο για να αναλάβεις την ευθύνη, για να αποκαταστήσεις την αλήθεια. Όλα αυτά που συζητάμε από εδώ έπρεπε να τα λέμε πάνω από μια κούπα καφέ μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, αυτιά και στόματα.