22.2.2016 | 03:05
Σε σκέφτομαι πολύ...
Και συνέχεια. Όλα σε θυμίζουν. Όλη η πόλη είσαι εσύ, πράγματα που έχουμε κάνει, μέρη που έχουμε πάει, δρόμοι που έχουμε διασχίσει πιασμένοι χέρι-χέρι. Σε ό,τι κάνω είσαι ακόμη εκεί. Και κάθε βράδυ σε βλέπω στον ύπνο μου και ξυπνάω με παράπονο. Μου παίρνει ώρα να σηκωθώ απ'το κρεβάτι. Επιστρατεύω την λογική μου. Δεν επικοινωνείς κι εσύ, και έτσι ξέρω ότι μάλλον κάνεις παρόμοιες σκέψεις. Αν πραγματικά το θέλαμε, θα είχαμε προσπαθήσει παραπάνω, δεν θα βολευόμασταν και δεν θα πεισμώναμε. Εγωισμός. Αγάπη πουθενά.
