ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δε θα ήθελα σχέση μ' αυτόν τον άνθρωπο, με τίποτα, απλώς μου ασκεί κάποια γοητεία δύσκολο να την προσδιορίσω, δεν είναι έρωτας(!) και είναι αυτό το ανεκπλήρωτο που με δελεάζει, σαν να είναι γεννημένο αυτό το συναίσθημα για να μη φθαρεί με τη μοίρα του να είναι προδιαγεγραμμένη ήδη από τη σύλληψή του στη μήτρα της ψυχής μου. Είναι μια πνευματική έλξη, που, αλίμονο, δε θα μπορούσε ποτέ να σωματοποιηθεί, μια ιδέα μεγαλοφυής στη σύλληψή της μα καταστροφική στην υλοποίηση. Θα ήταν μια πλήρης απογοήτευση, ό,τι πιο ηλίθιο έχει σκεφτεί το μυαλό μου. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά που με έλκουν πνευματικά ίσως και ερωτικά αλλά με απωθούν στην επιλογή συντρόφου. Δεν είμαι καθόλου έτσι εγώ, είμαι ρομαντική, τρυφερή, αγαπησιάρα (μεταξύ των άλλων) και με τον κυνισμό έχω τη σχέση που έχει με τη σοκολάτα ένας αλλεργικός σ' αυτήν. Εγώ θέλω να κάνω οικογένεια και τη θέλω με έναν άνθρωπο που να βλέπει τον έρωτα ως μυσταγωγία και την αγάπη ως τον μοναδικό τρόπο ζωής. Ίσως εκείνο να είναι αυτό που θα ήθελα να είμαι, αλλά αυτό που είμαι είναι κάτι εντελώς ξέχωρο, είμαι οι χαζομάρες μου, η τεμπελιά μου, η τρέλα μου, χαζοαισιοδοξία μου, τα ανέφικτα όνειρα, ο ελαφρορομαντισμός μου, ο θυμός μου, η ιδιοτροπία μου, οι καταθλίψεις μου, τα πάθη μου...και όταν ερωτεύομαι και πληγώνομαι, άμα λάχει, ακούω και Καρρά και Παντελίδη, για να την παλέψω...;)