ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πόσο μόνη νιώθω....έλειπα για εθελοντισμό κοντά 6 μήνες. πριν φύγω χώρισα με το τότε αγόρι μου που είχα 2 χρόνια, γιατί πραγματικά δεν πήγαινε άλλο, ήμασταν σε άλλη φάση. όσο ήμουν εκεί μίλαγα με τους φίλους από Ελλάδα και επίσης είχα κάποια φλερτ χωρίς να προχωρήσει κάτι, απλώς δεν έτυχε βασικά....τώρα που γύρισα βλέπω ότι δε μπορώ να επικοινωνήσω με κανέναν σχεδόν, έχω αλλάξει, αλλά κανένας δεν το βλέπει, νιώθω μόνη, δε βγαίνω μαζί τους και προσπαθώ να γνωρίζω άτομα που είναι στην ίδια φάση με εμένα, αλλά δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα γιατί ενώ μιλάω σε κόσμο, νιώθω ένα κενό μέσα μου... μου λείπει επίσης ο πρώην μου, αρχίζω και πιστεύω πως ήταν ο μόνος που πραγματικά με ήξερε.. θέλω να τον πάρω τηλέφωνο, θέλω ένα δικό μου άνθρωπο, θέλω μόνο να μιλήσω σε κάποιον που να ξέρω πως θα πω 2 λέξεις και θα καταλάβει τα πάντα.. να τον πάρω; νιώθω τόσο μόνη... κανονικά θα πρέπει να κάνω υπομονή, αλλά δεν είμαι καλά αυτόν τον καιρό, δεν είμαι και δε ξέρω τι να κάνω, μιλάω στα παιδιά που ήμασταν μαζί αυτούς τους μήνες, αλλά εξ αποστάσεως δεν είναι το ίδιο και οι συζητήσεις γίνονται και σε άλλη γλώσσα...τι λέτε εσείς; πρώτη φορά νιώθω έτσι... έχω αλλάξει, αλλά οι φίλοι και γνωστοί δεν το βλέπουν ......θέλω άλλα πράγματα τώρα, ξανά εθελοντισμό, ξανά ταξίδια... κάνω πράγματα τώρα που γύρισα, αλλά θέλω κάποιον να τα μοιραστώ μαζί του.. ποιος την αντέχει τόση μοναξιά..