1.3.2016 | 19:35
Μπορεί να έχεις αξιοσημείωτη υπομονή με τις καταθλίψεις μου
(που εσύ προκαλείς) αλλά δεν κάνεις τίποτα να με βοηθήσεις να βγω από τη μαυρίλα, δεν αλλάζεις τα δεδομένα που με κατατρώνε και αντίθετα με παροτρύνεις να γίνω πιο δυνατή και να σκέφτομαι διαφορετικά. Εσύ γιατί δεν αλλάζεις τρόπο σκέψης; Θέλω να είσαι η επιλογή μου και όχι η διαφυγή μου από την πραγματικότητα! Φαντάζει όλο και πιο δελεαστική η λύση να τα παρατήσω όλα και να έρθω μαζί σου αλλά όχι σαν ελεύθερη επιλογή για μια νέα αρχή αλλά σαν εξορία κατόπιν διαπόμπευσης, γι΄αυτό και δε θέλω να έρθω εκεί που είσαι, θέλω τη ζωή που μου ανήκει εδώ!