4.3.2016 | 21:30
Το παρκο της ανεμελιας
Απογευματακι σαββατου, γυρω στα δεκα,θαρρω.Το μυαλο ολων μας ετρεχε στο παρκο.Αυτο που στεγαζε την νιοτη και την αγνοια μας.Τα ματια μας ετοιμα ν αντικρυσουν τα κατ' επιλογην αδερφια μας. Οι καρδιες μας ετοιμες να σκασουν απ τα γελια και το παιχνιδι.Η μπαλα ετοιμη να τρεξει και να λερωθει.Γοργα βημα προς το ονειρο.Κοκκινες κορδελες διακρινω να το αιχμαλωτιζουν κι ενα παλιοσιδερο επιδεικτικα να ξεριζωνει τα δεντρα του.Δεν βγαζει ουτε αχνα κι ομως ποναει.Το χανουμε και μας χανει.Τα ματια μας βουρκωνουν .Δεν εχει παιχνιδι.Ουτε γελια.Εκεινη τη μερα χαναμε το σπιτι μας.Εκει που φυλαξαμε τα ονειρα μας.Εκει που καταθεσαμε τις αντοχες και τις ψυχες μας.Την ανεμελια και τα χαζολογα μας.Wasn't Born to Follow
